mércores, 23 de febreiro de 2011

FRAUDE FISCAL

A fraude fiscal, coloquialmente chamado defraudar a Facenda, seguramente naceu no mesmo momento en que se instituyó o pagar impostos. A persecución deste delito intensifícase en época de crise, xa que o Goberno necesita máis diñeiro. Anuncióullenos que a Axencia Tributaria, ademais dos cartóns de crédito dos empresarios, controlará o diñeiro que gastan os parados, xa que se cobran un subsidio de desemprego non poden ter outros ingresos que non declaren.
Se os subsidios de desemprego permitisen vivir e chegar a final de mes non necesitarían ser complementados e é o que leva a esta economía mergullada que agora con máis énfase perseguirá Facenda. Mentres tanto, vemos como saen á luz as grandes fraudes cometidas polos propios membros ou exmiembros de Goberno sen que chegue a cousa a moito máis que un balbordo dunhas semanas, e aquí non pasou nada. Se non fose pola economía mergullada que se cifra nun 20% do PIB nun país con cinco millóns de parados, os seus cidadáns xa saísen á rúa con pedras e paus.
O meu desacordo total con defraudar, pero hai que predicar co exemplo. Están practicando aquilo de "fagan o que eu digo, pero non o que eu fago".
L.C.

1 comentario:

un vigues dixo...

Fraude Fiscal.

El fraude fiscal se caracteriza por implicar una ocultación de hechos económicos, mediante actividades económicas total o parcialmente ocultas, o mediante la presentación de los hechos económicos con un significado económico distinto al real.

En este campo podemos distinguir las siguientes irregularidades que tienen un carácter especial:

1.- El fraude inmobiliario, que tiene por objeto evadir el pago de los tributos que recaen sobre la propiedad, disfrute, adquisición o transmisión de los bienes inmuebles.

2.- El fraude de valores mobiliarios y otros activos financieros, cuya finalidad es la elusión de tributos que giran en torno a la titularidad, rendimientos y transmisión de un conjunto de bienes -activos financieros, títulos-valores, productos financieros, etc.-, mediante productos diseñados por las entidades financieras para su comercialización en masa, y mediante productos financieros elaborados "a medida"` para dar respuesta a situaciones concretas.

3.- El fraude en aduanas, cuya finalidad es ayudar a las grandes empresas a planificar sus operaciones internacionales, destaca la declaración inferior al real de las mercancías o bienes transmitidos por una filial o matriz a otra empresa del grupo.

4.- El fraude del IVA (impuesto sobre el valor añadido), que conlleva a que el individuo no pague un impuesto, en detrimento de sus derechos y, que el otro individuo implicado no declare la prestación efectuada a través de la factura.