As cadeas autonómicas poderían verse afectadas pola crise se non definen a súa función.
A idea de que os axustes orzamentarios que esixe a crise non só corresponden ao Estado central, senón tamén ás autonomías, tardou en abrirse paso. Pero unha vez que o fixo, está obrigando a revisar algúns servizos que prestaban as comunidades, como as televisións autonómicas. O feito de que a cadea pública estatal deixe de emitir publicidade, intentado compensar a perda de ingresos a través de taxas ás cadeas privadas e os operadores de telefonía, tivo como consecuencia máis inmediata a ruptura dun modelo único de xestión para este medio público. As cadeas privadas reclaman que as televisións autonómicas sigan os pasos da estatal, e deixen de emitir publicidade. Os Gobernos rexionais, pola súa banda, consideran que esa renuncia faríaas inviables.
Tras o apagamento analóxico e o crecemento das canles dixitais, a audiencia das televisións autonómicas sufriu unha severa redución no conxunto de 2010, aínda que a porcentaxe varíe dunhas comunidades a outras. Tamén a das cadeas privadas. A diferenza estriba en que estas se conciben como un negocio e as televisións autonómicas, pola súa banda, aspiran a ser consideradas como un servizo público. A realidade é que resulta excepcional que o consigan. Na maior parte dos casos, son feudos nos que se pode levar a cabo impunemente todo aquilo que se censuraba na antiga televisión estatal, tanto no ámbito da xestión económica como no dos contidos, incluíndo os programas de telelixo e unha descarada e asfixiante intervención política nos servizos informativos.
Antes de responder ao dilema que se está impondo -televisión autonómica si, televisión autonómica non-, habería que facerse previamente a pregunta de televisión autonómica para que. Se é para ofrecer o mesmo tipo de programas que as cadeas privadas, ou eventualmente para duplicar os da estatal, a súa existencia carece de sentido. Convertidas en aparellos de propaganda política, a súa continuidade sería aínda máis cuestionable. Pero faltan por coñecer as respostas positivas, isto é, o espazo que as televisións autonómicas estarían en condicións de ocupar en tanto que servizo público. Se estas respostas non se achan ou non se ofrecen con rapidez, axústelos orzamentarios terminarán por ameazar o modelo, se non a continuidade mesma destas televisións.
EL PAIS
Tras o apagamento analóxico e o crecemento das canles dixitais, a audiencia das televisións autonómicas sufriu unha severa redución no conxunto de 2010, aínda que a porcentaxe varíe dunhas comunidades a outras. Tamén a das cadeas privadas. A diferenza estriba en que estas se conciben como un negocio e as televisións autonómicas, pola súa banda, aspiran a ser consideradas como un servizo público. A realidade é que resulta excepcional que o consigan. Na maior parte dos casos, son feudos nos que se pode levar a cabo impunemente todo aquilo que se censuraba na antiga televisión estatal, tanto no ámbito da xestión económica como no dos contidos, incluíndo os programas de telelixo e unha descarada e asfixiante intervención política nos servizos informativos.
Antes de responder ao dilema que se está impondo -televisión autonómica si, televisión autonómica non-, habería que facerse previamente a pregunta de televisión autonómica para que. Se é para ofrecer o mesmo tipo de programas que as cadeas privadas, ou eventualmente para duplicar os da estatal, a súa existencia carece de sentido. Convertidas en aparellos de propaganda política, a súa continuidade sería aínda máis cuestionable. Pero faltan por coñecer as respostas positivas, isto é, o espazo que as televisións autonómicas estarían en condicións de ocupar en tanto que servizo público. Se estas respostas non se achan ou non se ofrecen con rapidez, axústelos orzamentarios terminarán por ameazar o modelo, se non a continuidade mesma destas televisións.
EL PAIS
1 comentario:
Cuando se darán cuenta, que los ciudadanos no tenemos porque hacernos cargo de los caprichos de los politicos, que necesitan una tv autonómica?, pues ahi va, que necesitamos dos?, adelante, todo sea por mantenerse en el poder y poder hacer su politica y difundir su propaganda.
No tenemos vergüenza cuando seguimos participando de su juego, esto no es ningún juego, nos arruinan y le llaman crisis o recesión, y es que en el fondo, no les importa nada lo que le pase a los ciudadanos, aprovechan el más minimo resquicio para hacer su propaganda barata y acribillar a la oposición, no piensan en ningún momento en hacer politica real, verdadera, sustancial, necesaria y útil para los gobernados o administrados.
Resultado¿?, pues televisiones autonómicas ruinosas, y todo tipo de actividades más ruinosas aún, cargos a dedo, puestos de confianza inútiles con sueldos escandalosos, y al final, déficit de las administraciones, pero a alguien el importa eso?
Creo que fue ayer el partido popular tuvo una inciativa de privatizar todos los canales autonómicos, bueno, dentro de lo malo, no está demasiado mal, pero quien se va a quedar unos canales, unas empresas en definitiva absolutamente arruinados y endeudados?
Publicar un comentario