luns, 11 de abril de 2011

ANTE AS URNAS

Entre a pobreza e a esclerose debátense os cidadáns ante a próxima cita electoral. Xamais na nosa recente democracia alcanzaramos niveis tan baixos, consecuencia da nosa picaresca perversa, dos lazarillos partitocráticos, de tartufos desvergonzados. Temos serias dúbidas en alcanzar esa catarse rexeneradora.
Recuperando benestar e prosperidade con rataplán socialdemócrata ou redobre de escarvadentes liberal e burgués. Aí están as funcións do estado e as súas cojeras estruendosas: leis impopulares e amorales, porque predomina a conveniencia do partido; os encargados de impartir xustiza ditando resolucións, autos e sentenzas irracionais, que non llas salta un toureiro; o goberno mentíndose a si mesmo mentres o horizonte afúndese en cinco millóns de parados.
Vivimos un problema psicolóxico e moral relativo aos representantes legais que, agora, prometen romper as cadeas onde antes nos ataron. Como os "pícaros" conservan a súa dualidade ética: entrega total, sacrificio, populismo; despois, conforme depositemos os votos na urna, variará a súa conciencia e conduta exemplares substituídas pola hipocrisía e falsidade ao menosprezar aos antagónicos co seu desengano sobrevindo... Tal razón o eu na parrilla de saída. ¿Onde deixar a Aristóteles, Epicuro e Montaigne? A honradez non é todo, pero se o político non a exerce nada nos queda. Ortega e Gasset recorda, ademais, a conveniencia de utilizar o sentido común. Como epítome subliño o comentario do filósofo francés Comte-Spomville: "Se todo vale o mesmo nada vale". ¡Desconfiemos do politicamente correcto, do consenso brando, da tiranía dos bos sentimentos!

Ningún comentario: