Cando oio ou leo a determinados personaxes públicos opinar sobre as contas do sistema sanitario preocúpome, parece que estean falando dunha empresa: "É deficitaria, hai que conseguir a súa viabilidade, sen reformas a este paso levámola á ruína", etcétera.
E preocúpome porque cando nos embarcamos nesta bela historia democrática e construímonos o Estado de benestar, fixémolo conscientes de onde nos metiamos, ¿ou non?Un sistema sanitario público e universal é, por definición deficitario; se a sociedade adóptao é por solidariedade, acéptase o pago duns impostos para que todos, teñan posibles ou non, gocen dunha atención sanitaria adecuada.
E, aínda que custe moito diñeiro, sexa deficitaria e teña bastantes carencias, hai que mantela.
Para falar de rendibilidade habería que mirar á sanidade privada e alí, que eu saiba, non van os que non teñen recursos económicos e estes teñen dereito á saúde.
Tamén é moi deficitario o sistema político que temos, con demasiadas persoas traballando na cousa pública, cargos duplicados e postos innecesarios e, con todo, aos dirixentes non se lles ve moi polo labor de afrontar o problema e facer reformas.
¿Será porque lles afecta ao seu peto? ¡Canto cinismo!.
Miguel Romano.
Ningún comentario:
Publicar un comentario