Os activos do ladrillo, a gran laxa para a solidez da banca--As entidades acumulan 65.000 millóns en inmobles
Nos 11 anos que durou a tolemia do ladrillo, entre 1998 e 2008, iniciáronse 5,5 millóns de vivendas en España. É dicir, a banca financiou un xigantesco parque de pisos do que unha parte non se vendeu e outra quedou en mans de inquilinos que deixaron de pagar as hipotecas. Eran tempos nos que en España se construían máis casas que en Reino Unido, Francia, Italia e Alemaña xuntas.
Pero o tamaño do problema é maior, porque naqueles anos de descontrol tamén se financiou chan que hoxe é un baldío. En concreto, os bancos e as caixas admiten que teñen 30.000 millóns en terreos en propiedade por adxudicacións. Se se engaden os inmobles a medio construír que se quedou a banca (3.700 milones), o valor dos pisos embargados a particulares (11.500 millóns), os pisos terminados sen vender (12.500 millóns) e outros adxudicados (7.000 millóns), suman 65.000 millóns de euros con problemas. E iso sen contar os créditos ao sector, nos que só aqueles cuxa garantía é o terreo sen edificar suman 60.000 millóns. É certo que parte está saneada con provisións por cerca do 35%, pero esta é a mancha que ha estigmatizado ao sector financeiro español.
O último informe do Banco de España, de febreiro pasado, admitía que se determinou como potencialmente problemático nas caixas o 46% da exposición ao sector construtor e inmobiliario (217.000 millóns), é dicir, 100.000 millóns".
Os executivos de bancos e caixas admiten que o principal problema é que se conxelou a promoción de chans, mentres confesan que se van vendendo os pisos terminados nas zonas de baixa saturación. É dicir, o que non está nas provincias con dificultades: desde Xirona ata Huelva, a coroa de ao redor de Madrid capital, parte de Galicia e Biscaia, segundo CatalunyaCaixa.
Alén da barreira, os empresarios da promoción que aínda seguen activos cren que se está enfocando mal o problema. "As entidades deberían colocar aos seus mellores executivos a esta tarefa e ampliar as fórmulas para o chan viable en vivendas. Habería que buscar alianzas entre promotores e banca para dar rapidez ao proceso", apunta Rafael González-Cobos, presidente de Ferrocarril Inmobiliaria e da Asociación de Xestoras de Cooperativas e Proxectos Inmobiliarios (Gecopi).
A aversión ao risco impídelles saír desta lameira, din no sector. "As entidades só promocionan os seus chans, intentan conter os prezos dos pisos para non apuntarse perdas e atenden os seus problemas de capital", resume outro executivo que pide o anonimato. Algúns cren que esconden parte do problema en sociedades con participacións minoritarias, compartidas con construtores ou promotores, porque non consolidan nos balances. Pero non hai datos.
Nos 11 anos que durou a tolemia do ladrillo, entre 1998 e 2008, iniciáronse 5,5 millóns de vivendas en España. É dicir, a banca financiou un xigantesco parque de pisos do que unha parte non se vendeu e outra quedou en mans de inquilinos que deixaron de pagar as hipotecas. Eran tempos nos que en España se construían máis casas que en Reino Unido, Francia, Italia e Alemaña xuntas.
Pero o tamaño do problema é maior, porque naqueles anos de descontrol tamén se financiou chan que hoxe é un baldío. En concreto, os bancos e as caixas admiten que teñen 30.000 millóns en terreos en propiedade por adxudicacións. Se se engaden os inmobles a medio construír que se quedou a banca (3.700 milones), o valor dos pisos embargados a particulares (11.500 millóns), os pisos terminados sen vender (12.500 millóns) e outros adxudicados (7.000 millóns), suman 65.000 millóns de euros con problemas. E iso sen contar os créditos ao sector, nos que só aqueles cuxa garantía é o terreo sen edificar suman 60.000 millóns. É certo que parte está saneada con provisións por cerca do 35%, pero esta é a mancha que ha estigmatizado ao sector financeiro español.
O último informe do Banco de España, de febreiro pasado, admitía que se determinou como potencialmente problemático nas caixas o 46% da exposición ao sector construtor e inmobiliario (217.000 millóns), é dicir, 100.000 millóns".
Os executivos de bancos e caixas admiten que o principal problema é que se conxelou a promoción de chans, mentres confesan que se van vendendo os pisos terminados nas zonas de baixa saturación. É dicir, o que non está nas provincias con dificultades: desde Xirona ata Huelva, a coroa de ao redor de Madrid capital, parte de Galicia e Biscaia, segundo CatalunyaCaixa.
Alén da barreira, os empresarios da promoción que aínda seguen activos cren que se está enfocando mal o problema. "As entidades deberían colocar aos seus mellores executivos a esta tarefa e ampliar as fórmulas para o chan viable en vivendas. Habería que buscar alianzas entre promotores e banca para dar rapidez ao proceso", apunta Rafael González-Cobos, presidente de Ferrocarril Inmobiliaria e da Asociación de Xestoras de Cooperativas e Proxectos Inmobiliarios (Gecopi).
A aversión ao risco impídelles saír desta lameira, din no sector. "As entidades só promocionan os seus chans, intentan conter os prezos dos pisos para non apuntarse perdas e atenden os seus problemas de capital", resume outro executivo que pide o anonimato. Algúns cren que esconden parte do problema en sociedades con participacións minoritarias, compartidas con construtores ou promotores, porque non consolidan nos balances. Pero non hai datos.
2 comentarios:
Espero que las futuras clases de Economía Doméstica ayuden a la generación que viene a no cometer los errores que hemos cometido nosotros. ¿Pagar una hipoteca por un precio mayor al valor real? ¡¿En qué cabeza cabe?! Algo ha ido terriblemente mal aquí, y mucho me temo que el Gobierno no tiene culpa de ello... excepto, por supuesto, la de no prever que sucedería y evitarlo de antemano. En eso sí debemos exigir responsabilidades, pero desde luego que lo primero será estar unidos para pasar la crisis. Toca ajustarse el cinturón... una ocasión perfecta para aprender a no derrochar a la hora de consumir, y para usar energías renovables que nos hagan depender de la deriva política internacional ;) ¡Ánimo a tod@s!
Muchos, muchísimos compradores de viviendas, cómo si fuese el gran "chollo", han colaborado para que la burbuja inmobiliaria fuese creciendo de forma desmesurada, bajo la idea "de momento compro, si después no puedo pagar la vendo y le gano casi el doble", pero ahora han venido las duras y ni pueden pagar la vivienda ni venderla ganando dinero con relación al precio de compra. Pues cómo observador me alegro y digo que ya tardaba la burbuja en estallar, pero no se preocupen que pronto veremos a los compradores, exigir al gobierno de turno que les financie sus excesos y falta de previsión a la hora de hacer las cuentas, pues a fastidiarse que toca y que hubiesen optado por el alquiler. De todas formas a todos aquellos actores principales del exceso, les toca apretarse el cinturón, y ya era hora.
Publicar un comentario