Mentres IU expía a grandes voces o pecado de que os seus deputados rexionais estremeños faciliten coa súa abstención a investidura do candidato do PP, o PSOE mantén viva a chama da esquerda pactando coalicións de goberno coa dereita nacionalista canaria ou cos rexionalistas navarros de UPN, formacións ambas de dilatada traxectoria progresista. A dirección federal de IU é xente clásica que non entende que a política fai estraños compañeiros de cama, e dóelle ver aos seus coqueteando co inimigo.
Se fustiga polos seus descoidos. Os socialistas, en cambio, non sofren por esas nimiedades. Gustaríalles ser fieis á causa pero a carne é débil. Á fin e ao cabo, ¿que importa o sexo se o amor é puro?
Hai que recoñecer que o PSOE volveuse liberal ata no amor. A tradución á política do amor libre que practican os socialistas chámase xeometría variable. En realidade, non é tan variable xa que os cortexos de Zapatero diríxense sempre cara a CIU e PNV, quen, conscientes dos seus encantos, puxeron a coyunda polas nubes. Viuse este mércores na tramitación da reforma da negociación colectiva. Se antes conformábanse cunha cea romántica con velas, agora non se descalzan por menos dun apartamento e unha mercería.
Á dereita nacionalista, a promiscuidade dese señor tan de esquerdas que é o PSOE resúltalle moi gratificante. É un cliente serio que cada vez que sente a chamada da selva ou a dos mercados acode á súa porta e paga relixiosamente sen pedir números raros, en vista de que esa abnegada esposa que é IU faise a estreita coas medidas neoliberais e non lle comprace. Por iso é polo que lle leven ao límite pero eviten forzarlle a anticipar as eleccións, quedando como quedan varios meses de pracer e recompensas.
É duro pero fariamos un fraco favor a IU se non lle dixésemos o que sabe toda a veciñanza: o PSOE engánalle con outros. Así que sería do xénero bobo que se martirizara por haberlle ensinado ao PP as enaguas en Estremadura. Se sacan adiante o seu programa, debería relaxarse e gozar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario