venres, 14 de outubro de 2011

OS NOSOS MEDOS

Xa está disposto o ring para o gran combate do 20-N. Nos recunchos, enfrontados, dous púxiles sobre os que pivotan os destinos nacionais. Asisten ao espectáculo outras representacións residuais, solto sen valor, aínda que os empolicados ao poder empeñáronse as últimas lexislaturas en darlles chance con estatutos a medida, tratos de favor, sentenzas xudiciais que ninguén comparte... Bo, xunto a eles, aparecen tamén minorías; sindicatos -meras correas de transmisión do poder- sen reivindicar dereitos laborais con cinco millóns de parados; evocando, ademais, distintos poderes fácticos e financeiros.
É a democracia -autoridade do pobo- a paso de marcha. O maná dos votos que inclinará a balanza ao partido mellor organizado, eficaz ou operativo. Cada cidadán un voto. O demais é cháchara inútil. Relativismo da verdade. As urnas decídeno todo: se Deus existe ou non, se chove aínda que haxa un sol resplandeciente sen nubes ou se España débese ou non se debe suicidar...
Son os mitins que acenden os nosos pobos. Onde homes, chegados da capital, verborrean un tempo garantindo paraísos terreais sen pegar golpe. Caravanas automobilísticas que rompen a paz do noso silencio reclamando votos para personajillos. Tipos dispostos a sacrificarse polo persoal que, axiña que se celebran as eleccións, desaparecen ocupando despois confortables e remuneradoras poltronas.
Pirámide societaria integrada por aproveitados, bribones e outras xentes de mal vivir. A picaresca española afirmada como cultura dun pobo orfo polo que pelexarán dous galos de Morón... Caterva de políticos vividores que necesitamos -idéntico despropósito que Don Quixote argumentaba a Sancho con relación a cómicos, pallasos e saltimbanquis- "porque axudan a quitarnos os nosos medos"...

1 comentario:

DEMOCRACIA dixo...

Muchos son los ciudadanos que tienen una ENORME E INELUDIBLE responsabilidad en el mantenimiento y continuación de Cortijo-España... se necesitan DOS para bailar un tango... España es un cortijo no solo porque hay señoritos... sino porque hay espoliques y lacayos también. Sin embargo, no es cierto que la corrupción sea una “segunda naturaleza”... eso es un flagrante intento de SOCIALIZAR LOS DEFECTOS, TARAS Y RESPONSABILIDADES por parte de los VERDADEROS CULPABLES de la situación... la contrapartida política de la socialización de perdidas en la economía. Esto es especialmente obvio en cuanto a la izquierda se refiere pues, su traición y abandono de la clase trabajadora y de la defensa de la justicia y la igualdad, han creado un VACIO político colmado, inmediatamente, por opciones políticas “profesionalizadas”, “carreristas” y, en última instancia, “corruptas”, que están más allá de un control democrático, eficaz y fiable. Es decir, LA IZQUIERDA ES PARTE del entramado y del mecanismo que hacen posible la corrupción y su institucionalización... parte integrante de Cortijo-España