PROMESAS DOMÉSTICAS E INÚTILES

Os mercados, eses fondos de investimento que non teñen fronteiras e moven e prestan inxentes cantidades de diñeiro, deron un novo "golpe de estado" a semana pasada e conseguiron que Italia entregase a cabeza de Berlusconi como garantía de que o país trasalpino acometería o plan de reformas que esixe a Comisión Europea, o Fondo Monetario e o Banco Central Europeo.
Antes, eses mesmos mercados acabaron coa vida política de Yorgos Papandreu en Grecia, de José Sócrates en Portugal e de Brian Cowen en Irlanda. A Rodríguez Zapatero non o forzaron a dimitir, pero en maio de 2010 impuxéronlle un plan de axuste con medidas tan duras que lle inmolaron politicamente.
O xoves había titulares nos xornais como estes: "Grecia mal, Italia peor, os demais fatal, o euro preso dun fío". Europa está rebentando polas costuras do sur e corre serio perigo de desaparecer ou de converterse en dous Europas se prospera o plan do eixo franco alemán, aínda que oficialmente sexa desmentido. Se Europa se desintegrara sería unha catástrofe de dimensións incalculables para todos porque é certo que co euro temos algún que outro problema, pero sen a protección da moeda única estamos perdidos.
¿E España? Leva meses asomada ao abismo, agora sen o escudo protector dos países intervidos -Grecia, Portugal e Irlanda- e, logo da tregua concedida a Italia, pode ser a seguinte ficha nese dominou na partida perversa que xogan os mercados. O mesmo xoves Bruxelas difundía as previsións de crecemento, de paro e de cumprimento do obxectivo do déficit para o período 2011-2013 e o panorama é negro, moi negro.
Cos mercados á espreita e España ao bordo do precipicio, sorprende moito que os candidatos dos dous grandes partidos só fagan vagas referencias a Europa e non falen da crise do euro e da eurozona, dos problemas da débeda soberana ou das novas medidas de axuste que esixirá Bruxelas, que suporán novos sacrificios para os cidadáns e serán determinantes da acción do goberno nos próximos catro anos. As grandes decisións tómanse en Europa de onde veñen as sorpresas e os mandatos e a ela deberían mirar os candidatos.
Dicía o Financial Times na súa crónica do debate do luns pasado que os dous líderes "dedícanse a mirarse ao embigo mentres a crise aperta". Se van seguir con descualificacións mutuas e con promesas domésticas, tan inconsistentes como inútiles, achegan pouco ao país. Sobra o que queda dunha campaña