xoves, 23 de febreiro de 2012

A CORRUPCIÓN EN ESPAÑA: UN PROBLEMA GRAVE

O 88% dos españois cre que a corrupción é un problema grave. Pouco me parece. E iso que nos situamos por encima da media da UE, que está no 74%. O que, desgraciadamente, non sorprende a ninguén é que a corrupción asóciese inmediatamente coa política. Pero, ¿que fai que esta podremia estea tan estendida en España?
Segundo unha enquisa do Eurobarómetro, os españois culpamos á falta de transparencia no gasto público, á pasividade dos nosos políticos para combater estes usos, a que a responsabilidade penal dos culpables é mínima ou, ata, a que nin sequera teñen que pasar por diante dun tribunal. Destácase tamén a proximidade e excesiva amizade entre empresarios e políticos. Isto é, o que chamamos compadreo.
Parece evidente, por non dicir que é unha "perogrullada", que máis transparencia grazas a leis máis duras e cunha aplicación estrita solucionaría a maioría dos casos de corrupción deste país, aínda que é verdade que a súa proposta é -oh, desgraza- tarefa dos propios políticos. Os xuíces sempre se queixan de que teñen as mans atadas ante determinados casos porque o seu traballo é interpretar e aplicar a lei existente. ¡Como se bota de menos esa ansiada separación real de poderes!
Outro elemento a ter en conta é se a corrupción pode ser responsable da quebra dun país. Os gregos dirán que si e en España, como sempre, depende do partido ao que se vote. Un exemplo claro é o dos ERE en Andalucía. Moitos dirán que o malgasto en subvencións inútiles e soldos estratosféricos, o desvío de fondos públicos millonarios a partidas interesadas sen repercusión no cidadán e a consecuente falta de investimento público si que pode manchar de números vermellos as contas dunha rexión.
Outros dirán, co mesmo dereito a expresarse, que "o diñeiro público non é de ninguén" e que, xa que logo, o seu mal uso non repercute na marcha económica desa mesma rexión. Á vez, serán capaces de discutir cos que pensan que os excesos na contratación de eventos nunha administración, similar ao que supostamente decídese no caso Gürtel, tamén poden levar a elevadas taxas de déficit.
Mentres, haberá quen opine que os designados para velar polos intereses dos traballadores que miran para outro lado tamén poden entrar na casilla de "corruptos". Igualmente, algún se preguntará como é posible que a porcentaxe de cidadáns que considera grave a corrupción sexa tan elevado e, paradoxalmente, continúe votando.
E digo eu: Se temos tan claros os motivos que provocan esta corrupción, ¿por que non se pon remedio? ¿Quen ten que polo? ¿Ten a Xustiza algo que dicir? ¿Que partido político podería lanzar a primeira pedra? ¿Sería moi difícil ter un control exhaustivo dos ingresos e os gastos dos políticos ao longo da súa carreira? ¿Podemos considerar corrupción a inacción a cambio de subvencións ou aguinaldos? ¿É a corrupción un modo de vida?
Un non sabe cal pode ser a solución a un problema que crea a avaricia dos únicos que poden solucionalo, pero o que si me queda claro é que se só o 88% dos españois ve a corrupción como un problema grave é porque o outro 12% son os propios políticos e os que desta degradación benefícianse. Porque non hai que esquecer que para que un político caia na tentación, alguén ten que pór o pastel diante.
Ao final, o que dá medo de verdade ao que chegou ata a última liña deste artigo de opinión é recoñecer se é corrupto o que quere ou o que pode: Eu que faría?

2 comentarios:

Anónimo dixo...

El suelo está enladrillado, quien lo desenladrillará... Se han cargado (entre corruptos, vivalapepas y demás espabilados de turno) las costas de España, sus recursos marítimos (y estamos en vías de extinguir los del Atlántico), sus montañas (basta ver Benidorm y restos de pensionismo europeo). Antes una ardilla "volaba" de árbol en árbol desde Galicia hasta el Cabo de Gata. Ahora hasta la ardilla es difícil de ver ¡Dios mío, que me quede como estoy!

DEMOCRACIA dixo...

Ciertamente la cronología de los datos de corrupción que se nos muestran, encajan con el contexto económico de nuestra nación, al decir contexto me refiero a la salud de los mercados españoles y la calidad del estándar de vida de nosotros sus cuidadanos. Siempre que las cosas van bien, es decir, en tiempos de bonanza económica parece que a todo el mundo todo lo demás le da igual, pero una vez que nos tocan el bolsillo miramos a un lado y al otro y buscamos las causas de por qué nos pasa lo que nos pasa. Y las organizaciones del Estado encargadas de buscar e investigar estas cosas parece que se ponen más las pilas cuando nuestra economía está mal. En resumen, quiero decir que bajo mi juicio, estos despuntes de corrupción que se dan en algunos años son una forma de excusar a muchos y culpar a unos pocos con nombre y apellido famoso (no queriendo excusar a ninguno) como si fuesen los culpables del pinchazo de la burbuja, de la caída de los mercados y de la subida de la prima; creo que esa corrupción la hay cada año y en el mismo nivel, solo que cuando nos interesa la buscamos y rebuscamos y cuando no, no. ¿O a caso nadie se enteraba de lo que ocurría en Marbella antes de que se saliese a la luz? pues claro que si… y como allí en muchos sitios. Creo que todas las fuentes de información son pocas para saber esa “nota” con exactitud, pero si tengo claro que nso encontramos en uno de los países con más economía sumergida, dinero negro y número de “pillos” del mundo.