A mediocridade técnica e intelectual de Mariano Rajoy faise máis patente se cabe na escena internacional, fronte ás súas outros colegas da Unión Europea, e non digamos se se lle compara con líderes mundiais como Obama. Vímoslle moi perdido e carente de ideas propias.
Agora debe caer na conta de que o seu "proverbial" sentido común, o seu xeito mozo e miope de facer as cousas "como Deus manda", as súas receitas para andar por casa, quedan moi curtas cando se discute sobre macroeconomía no gran escenario da política mundial.
De todos os xeitos, quixese destacar que a mediocridade do noso presidente inscríbese, por desgraza, na confusión, disparidade de criterios e ausencia de solucións que se observa na Unión Europea, máis desunida agora que nunca. É evidente que o liderado da Alemaña da señora Merkel está fortemente custionado nestes momentos, pero Europa é incapaz por agora de fixar unha estratexia clara para superar, todos xuntos, a crise financeira e económica actual. En Europa hai demasiadas voces, demasiados líderes, unha gran profusión de institucións e altos organismos: a Comisión, o Consello Europeo, o Eurogrupo, o BCE, os primeiros ministros ou xefes de Estado dos países membros, o Europarlamento, etc. Pero hai unha falta clamorosa de unidade de criterio e rapidez na toma de decisións. E isto é un pesadísimo lastre para superar unha situación crítica e difícil como a actual. Poderiámonos ata permitir o luxo de ter un goberno de mala calidade en España, se polo menos en Europa funcionásese coa necesaria eficacia e rapidez, pero a cruel realidade é que a confusión e o desgoberno atópanse a todos os niveis (polo menos para os españois).
Queda a esperanza de que no próximo cume europeo as cousas clarifíquense e establézanse dunha vez as bases para unha superación colectiva da crise, pero é lóxico que sexamos escépticos ante tal eventualidade.
Agora debe caer na conta de que o seu "proverbial" sentido común, o seu xeito mozo e miope de facer as cousas "como Deus manda", as súas receitas para andar por casa, quedan moi curtas cando se discute sobre macroeconomía no gran escenario da política mundial.
De todos os xeitos, quixese destacar que a mediocridade do noso presidente inscríbese, por desgraza, na confusión, disparidade de criterios e ausencia de solucións que se observa na Unión Europea, máis desunida agora que nunca. É evidente que o liderado da Alemaña da señora Merkel está fortemente custionado nestes momentos, pero Europa é incapaz por agora de fixar unha estratexia clara para superar, todos xuntos, a crise financeira e económica actual. En Europa hai demasiadas voces, demasiados líderes, unha gran profusión de institucións e altos organismos: a Comisión, o Consello Europeo, o Eurogrupo, o BCE, os primeiros ministros ou xefes de Estado dos países membros, o Europarlamento, etc. Pero hai unha falta clamorosa de unidade de criterio e rapidez na toma de decisións. E isto é un pesadísimo lastre para superar unha situación crítica e difícil como a actual. Poderiámonos ata permitir o luxo de ter un goberno de mala calidade en España, se polo menos en Europa funcionásese coa necesaria eficacia e rapidez, pero a cruel realidade é que a confusión e o desgoberno atópanse a todos os niveis (polo menos para os españois).
Queda a esperanza de que no próximo cume europeo as cousas clarifíquense e establézanse dunha vez as bases para unha superación colectiva da crise, pero é lóxico que sexamos escépticos ante tal eventualidade.
2 comentarios:
La desinformación crea dudas pero sobre todo crea desconfianza. La incapacidad que tiene éste gobierno para explicarse es notoria, o bien no tienen interés en hacerlo porque las medidas que toman son impopulares, o bien ocultan otras intenciones.
Quizá por esas razones los bancos que dicen que tienen liquidez no lo traducen en prestamos y los defraudares tampoco han traído su dinero del extranjero.
El baile de cifras desconcierta, a saber lo que hay metido en Bankia realmente…
En cualquier caso a éste gobierno la crisis le ha ido de perlas, cuando pierdan las elecciones, porque las próximas no las van a ganar, ya se habrán asegurado que el estado del bienestar haya retrocedido hasta cuotas inimaginables, que todos sus amigos se lleven una buena tajada y su propio futuro bien asegurado a costa del nuestro. Y suma y sigue…
¿Piensa Rajoy?
Lo que no se piensa no se puede expresar. Si no existe expresión, no se puede convencer y si no se convence nada se puede cambiar.
Esta cadena desde el pensamiento hasta el cambio, es consustancial con la persona inteligente, por ejemplo, el ser humano, que es el único ser, en la tierra con capacidad para transformar la realidad.
Aplicado este, digamos que, axioma a la realidad política de Europa, podríamos decir que ha habido lideres que han expresado, hace tiempo, y, por lo tanto han pensado que, con solo recortes y con solo disciplina fiscal, no se crearía riqueza, no se crearía crecimiento, no se crearía empleo. Este es el caso de Rubalcaba y Holland.
Otros líderes, han estado mucho tiempo defendiendo la disciplina fiscal, el recorte sin haber expresado (por lo tanto no lo han pensado), otras políticas de crecimiento. Como ejemplo las actuaciones de Merkel y Rajoy.
Pero he aquí, que los primeros han ido, a través de su expresión, convenciendo a otros líderes hasta conseguir que hoy esta sea una corriente mayoritaria en Europa (por cierto, a la que se ha sumado Rajoy y Merkel) que es la esperanza para los europeos.
Valorar si 130.000 millones de euros es suficiente o no, para cambiar significativamente la tendencia de económica de Europa y pasar a un crecimiento generador de empleo no soy capaz de valorar. De lo que sí estoy convencido de que ese camino es el que hemos de recorrer .
NO DEJES QUE TUS PENSAMIENTOS SE QUEDEN EN TI, EXPRESALOS, CONVENCE Y VERÁS COMO LA SOCIEDAD AVANZA.
Publicar un comentario