mércores, 27 de xuño de 2012

O ESCÁNDALO DE BANKIA

Entende o novo presidente de Bankia, José Ignacio Goirigolzarri, que non hai que pedir responsabilidades polo buraco de 23.000 millóns de euros que nos deixaron os seus anteriores dirixentes: 4.465 millóns cubertos cun préstamo o verán pasado e 19.000 millóns dos que nada sabiamos, cando saltou o escándalo, afundíronse as accións da entidade e o Estado tivo que intervir para evitar a ruína de centenares de miles de aforradores. Non hai dúbida de que nos enganaron -non aos mercados internacionais pero se aos pardillos de aquí dentro- con aquilo de que o noso sistema financeiro era o mellor do mundo mundial.
Tras o ocorrido con Bankia -2.979 millóns de perdas en 2011, e non uns supostos beneficios de 300 millóns-, é lóxico que os investidores e as axencias de "rating" desconfíen da situación real do resto dos nosos bancos e caixas de aforros. Non hai razón algunha para pensar que a Cámara Nacional do Mercado de Valores e o gobernador do Banco de España só fagan a vista gorda coa emblemática Caixa Madrid.
Quizá o novo presidente de Bankia queira dicir que o pasado interesa menos que o futuro, pero o borrón e conta nova na xestión non exclúe as responsabilidades persoais e aquí hainas políticas e ata pode habelas delituosas. O ocorrido é tan grave para o patrimonio de quen confiaron na entidade e para o crédito do noso sistema financeiro que resulta absolutamente necesario examinar os feitos á luz do Código Penal. En caso de non constituír delito, haberá que lamentalo e tipificar pronto esas condutas bastante máis reprobables que a práctica do "top manta", por exemplo.
O artigo 290 do Código Penal castiga como autor dun delito societario a "os administradores, de feito ou de dereito, dunha sociedade constituída ou en formación, que falsearen as contas anuais ou outros documentos que deban reflectir a situación xurídica ou económica da entidade, de forma idónea para causar un prexuízo económico á mesma, a algún dos seus socios, ou a un terceiro". Pois ben, neste caso reflectiuse documentalmente unha situación económica falsa en prexuízo de terceiras persoas. A posterior intervención do Estado como salvador "deus ex machina" non afectaría á comisión dun delito xa consumado. As infraccións criminais teñen autores, pero poden tamén cooperadores necesarios e cómplices. E hoxe, segundo o artigo 31 bis do Código Penal, as propias "persoas xurídicas serán penalmente responsables dos delitos cometidos en nome ou por conta das mesmas, e no seu proveito, polos seus representantes legais e administradores de feito ou de dereito".
A alarma social está máis que xustificada. Non cabe pasar páxina mentres haxa o máis mínimo vestixio ou indicio de que alguén é persoalmente responsable deste escándalo con enormes repercusións a nivel internacional e no peor momento imaxinable. Cando a nosa curmá de risco dispárase e cando nos aproximamos perigosamente ao rescate e á intervención desde Bruxelas.

4 comentarios:

UN GALEGO dixo...

O saqueo organizado nalgunhas caixas rexionais debería ser motivo de aprendizaxe. Sería bo que o Banco de España controlase estritamente as retribucións de todas as entidades que requiren diñeiro público para consolidar os seus balances, estean participadas polo FROB ou non. Bruxelas axudará moito nesta tarefa. Pero tamén debe regularse a retribución nas entidades privadas, aínda que non necesiten de diñeiro público. Os soldos e as retribucións extraordinarias dos directivos teñen que ser defendidos ante unha Comisión de Retribucións formada por conselleiros independentes (e non os que habitualmente así se denominan, que non son senón fichaxes da alta dirección), autorizados por ela e comunicados en voz alta e clara ás Xuntas de Accionistas polos Consellos de Administración. Para coñecemento e valoración pública.

V.Z dixo...

Este pais se esta deslizando por una pendiente, al final de la cual, de seguir las cosas así, no quiero ni pensar, la que nos espera.
Aunque pueda parecer que nos aparta del tema de hoy, propongo una reflexión:
Hace 20.000 años, en el Paleolítico, los seres humanos vivian de la caza y de la recolección. Eran nómadas. Iban desplazandose, de unos lugares a otros, siguiendo las migraciones de los animales que les servian de presas en sus cacerias. A la vez, iban recolectando los frutos y productos vegetales que también les servian de alimento. Vivian en completa armonía con la naturaleza.
Resolvian sus necesidades, que eran las básicas, de manera muy rudimentaria.
Nunca supieron que es una casa con calefacción, ni lo que es viajar a 120 km por hora, por una autopista, sentados en un confortable automovil. Tampoco pudieron curarse una infección utilizando antibióticos.
Vivieron privados de todo lo que hoy conocemos como los avances cientificos y tecnológicos.
Pero, viendo en que se ha convertido la vida para la mayoria de la humanidad de hoy, 20.000 años después, tuvieron compensaciones.
Aquellas comunidades primitivas, como las pocas que aún quedan con modos de vida semejantes, vivian en completa unión social. Todos los individuos de la comunidad tenian que enfrentarse con los problemas propios de aquellos tiempos, de manera solidaria. Todos a una. No podia haber lugar para el individualismo. Y no porque fueran muy buenos chicos, sino porque un individuo solo, no podia sobrevivir más que unos pocos dias enmedio de aquellos peligros y problemas.
Debieron vivir percibiendo permanentemente esa agradable sensación de sentirnse parte integrante de una comunidad. Parte de un grupo que tiene los mismos objetivos y aspiraciones. Parte de un grupo en el que no existen intereses antagónicos que les enfrenten entre si.
Nunca , ningún Hombre de Cro-Magnon fué un marginado social ni estuvo en paro. Nunca ninguno de ellos fué deshauciado por no pagar el plazo de la hipoteca. Ni fué apaleado por los antidisturbios. Nunca supieron lo que es un banquero.
No creo que ninguno de ellos sufriera nunca ansiedad ni depresión. Nunca, un Neanderthal, debió de cometer suicidio por temor a quedar en la ruina económica.
En definitiva, esa sensación que nosotros solo sentimos, fugazmente, cuando, por ejemplo, en un campeonato de futbol como el de hoy, juega la Roja.
La vida ha cambiado muchisimo en los ultimos 20.000 años, ... pero,
¿No estaban aquellos grupos humanos, más avanzados socialmente, que nosotros?
Si la respuesta es afirmativa, es como para echarse a temblar, ...¿No?

Anónimo dixo...

bankia seria mejor con una gestión profesional y no con la corruptela clientelar de los políticos. Ya tenia que haber vendido la parte patrimonial en fincabilidad inmobiliaria que la está lastrando, y ya tenia que haber recuperado todo el pasivo que les debe el PP. En lo que respecta a su personal de a pie (sucursales) los califico con un 8.

DEMOCRACIA dixo...

BANKIA:LA ESTAFA DEL SIGLO DEL PP.

La cerrada, numantina, negativa del PP a que los responsables de Bankia rindan cuentas del desastre que han ocasionado en el cuarto banco del país hace temer lo peor y, desde luego, autoriza a los atormentados ciudadanos a pensar lo que quieran tanto de los actos de los directivos como de sus protectores, amigos o aliados políticos. ¿Por qué negarse a una investigación que esclarezca los hechos? ¿Por qué bloquear las comparecencias? ¿Por qué impedir que se sepa la verdad de lo que ha pasado en los últimos diez años? ¿Por qué tapar, ocultar, encubrir hasta los mínimos detalles de una trayectoria que, siendo sin duda, desastrosa, también puede serlo delictiva?
¿Por qué va a ser? Porque en el PP hay muchos pringados en una gestión que más parece del crimen organizado que de un partido democrático. Una comisión de investigación podría hacer aflorar una cantidad de basura que quizá acabara con el gobierno de Rajoy y, desde luego, de Esperanza Aguirre. Porque así como el núcleo principal del latrocinio de la Gürtel se encuentra en Valencia, el de la gigantesca estafa de Bankia está en Madrid (sin descontar los resabios "gürtelianos" también en la capital) y en el hecho de que Caja Madrid fuera una entidad administrada durante años por las autoridades del PP, que se han valido de algunos representantes del PSOE e IU para callarles la boca con sueldos suculentos y hacer lo que les pareciera mejor para sus negocios, enjuagues y trapicheos.
Caja Madrid es la gran bomba fétida en la sentina de la derecha, el gran engaño, la gran estafa del siglo en la que el PP ha hecho lo que ha querido. Basta con una comparación: si, tras arruinar el banco es legal que un consejero arruinador se lleve 14 millones de euros de prima, ¿qué se habrán estado repartiendo en los negocios sucios, los trinques y los pelotazos?
Porque esta derecha española es de comunión diaria, de gritos cuartelarios que llaman patriotismo pero, en cuanto puede, roba todo lo que alcanza, desde activos financieros hasta las cucharillas de las fiestas. Si es legal llevarse 14 millones de euros por hundir un banco, ¿qué han hecho en lo ilegal que tan nerviosos están y no quieren que se sepa? ¿Desfalcos millonarios? ¿Información privilegiada? ¿Nepotismo, enfuchismo y clientelismo? ¿Financiación ilegal del partido? ¿Cohechos? ¿Malversaciones? ¿Apropiación indebida? ¿Falsificación de documentos? ¿Blanqueo de capitales? Probablemente todo eso y más...