Moitas desas persoas extra cualificadas levan xa anos fora, e co que se enfrontan hoxe é coa imposibilidade de volver.
Leo na prensa a historia de Diego Martínez Santos, o físico galego que case á vez obtivo dous logros tan significativos como contraditorios: o de ser nomeado mellor físico europeo pola Sociedade Europea de Física e o de que se lle denegase a súa volta a España co programa Ramón e Cajal de investigación, por considerar o comité seleccionador que o seu currículo non está á altura. Á altura de quen? Á altura dos individuos que fan a selección. Sen dúbida, tiveron en conta outras razóns para elixir os afortunados que as dunha excelencia probada. Leo esta noticia que nos axuda pouco a presentarnos como un país de fiar e vénseme á memoria unha conversación recente cun amigo físico que investiga no equipo de Eric Kandel, Nobel de Medicina: contoume que se presentou ao programa de Cajal e, ante o asombro do seu xefe, que lle dixera, "ti con ese currículo vas onde queiras", viu negado o seu sono de traballar en España. Máis do mesmo: explicáronlle que non estaba suficientemente preparado.
Non me cabe a menor dúbida de que os seleccionados serán competentes, pero non é racional deixar fóra científicos tan brillantes, explicándolles para maior humillación que o seu currículo non dá o talle. Hai varios ministros do Goberno, incluído o de Cultura, que non deixan de celebrar a experiencia internacional, dando por feito que aqueles que se foron volverán para rendibilizar en España aquilo que aprenderon fóra. Que cinismo. Moitas desas persoas extracualificadas levan xa anos fóra, e co que se enfrontan hoxe é coa imposibilidade de volver. Botado o peche na investigación e coas dificultades que presenta a universidade española para acoller os que atesouran unha experiencia exterior xa non se pode falar de fuga de cerebros senón de cerebros no exilio
Leo na prensa a historia de Diego Martínez Santos, o físico galego que case á vez obtivo dous logros tan significativos como contraditorios: o de ser nomeado mellor físico europeo pola Sociedade Europea de Física e o de que se lle denegase a súa volta a España co programa Ramón e Cajal de investigación, por considerar o comité seleccionador que o seu currículo non está á altura. Á altura de quen? Á altura dos individuos que fan a selección. Sen dúbida, tiveron en conta outras razóns para elixir os afortunados que as dunha excelencia probada. Leo esta noticia que nos axuda pouco a presentarnos como un país de fiar e vénseme á memoria unha conversación recente cun amigo físico que investiga no equipo de Eric Kandel, Nobel de Medicina: contoume que se presentou ao programa de Cajal e, ante o asombro do seu xefe, que lle dixera, "ti con ese currículo vas onde queiras", viu negado o seu sono de traballar en España. Máis do mesmo: explicáronlle que non estaba suficientemente preparado.
Non me cabe a menor dúbida de que os seleccionados serán competentes, pero non é racional deixar fóra científicos tan brillantes, explicándolles para maior humillación que o seu currículo non dá o talle. Hai varios ministros do Goberno, incluído o de Cultura, que non deixan de celebrar a experiencia internacional, dando por feito que aqueles que se foron volverán para rendibilizar en España aquilo que aprenderon fóra. Que cinismo. Moitas desas persoas extracualificadas levan xa anos fóra, e co que se enfrontan hoxe é coa imposibilidade de volver. Botado o peche na investigación e coas dificultades que presenta a universidade española para acoller os que atesouran unha experiencia exterior xa non se pode falar de fuga de cerebros senón de cerebros no exilio
Ningún comentario:
Publicar un comentario