martes, 8 de xullo de 2008

O LIXO AMEAZA O FONDO MARIÑO

O lixo ameaza con converter os fondos mariños galegos en vertedoiros
.
Biólogos que estudan a captura de peixes ao arrastre recollen ata tres quilos de plástico cada cinco hectáreas
.
Os submarinistas testemuñan a contaminación dos areais e a acumulación de lodos de todo tipo nas rías
.
Os residuos acumulados nas praias tras os temporais son un indicio do lixo mergullado na costa galega que, a tenor do observado por submarinistas e patróns de pesca, é moita e diversa. Sobre todo plásticos, latas e restos de aparellos enganchados, pero tamén lodos de todo tipo acumulados en puntos das rías. O do plástico -un residuo barato do que cada ano fabrícanse máis de cen millóns de toneladas, apenas degradable e que flota no mar durante grandes distancias ata cubrir miles de quilómetros de fondo mariño- é un problema maiúsculo.
Científicos do Instituto Español de Oceanografía que estudan a bioloxía mariña e a contaminación adoitan clasificar e pesar o lixo que aparece no copo do Cornide de Saavedra, que realiza prospeccións anuais. O investigador Alberto Serrano di que na plataforma galega aparece moito residuo procedente das rías ou arroxado desde os propios barcos. «Hai máis lixo fronte ás zonas industriais ou máis poboadas, especialmente o País Vasco e Asturias, pero tamén Vigo ou A Coruña. O problema do plástico non é tan grave como no Mediterráneo, pois, fronte a Barcelona, chegáronse a recoller 50 quilos por cada cen de peixe, pero nós adoitamos recoller en cada lance de media hora, no que varremos cinco hectáreas de leito mariño, entre dous e tres quilos de plástico». Un patrón de arrastre de Celeiro, José Piñeiro, indica que nalgúns fondos o plástico chega a taponar partes da rede: «Recollemos bolsas de supermercados de toda Europa», di.
«Afortunadamente, o noso é un mar fortísimo e bastan uns días de temporal para comprobar a súa recuperación. É un paraíso por descubrir», sinala Alberto Gil, director de Vigo Mare, club pertencente á asociación internacional Padi, unha das máis comprometidas coa conservación dos océanos. Adoita mergullar pola ría de Vigo, Baiona e Aldán. Merece a pena, pero hai lugares onde o fondo está cheo de lixo.
«Na zona de Samil, Patos, Canido, O Bao, hai lixo de consumo de todo tipo. atopamos bolsas, camisas, lentes, toallas, bandeiras, globos, reloxos, ósos de froita, compresas... O ano pasado ata sacamos do fondo un billete de mil pesetas coa súa numeración, supomos que aínda válido», explica. Cara a cabo Home aparece máis cantidade de restos de barcos, do mesmo xeito que en Estelas, con moitas nasas, redes vellas e pecios. Existe ata unha zona das illas Cíes que tamén está chea de lixo, a situada en liña directa cun antigo vertedoiro en cabo Silleiro e que servía de fondeadero de refuxio para os mariñeiros. Cara ao interior, preto de Rande, poden verse obxectos aínda máis grosos: lavadoras, coches, baterías e outros desperdicios sólidos.
«Necesítase maior concienciación -di Alberto Gil-, como ocorreu na loita contra o tabaco ou como fixeron xa en Cataluña, Baleares ou Canarias. Existe o proxecto Award, dirixido por Michael Cousteau, que funciona ben nalgúns lugares, pero aquí, desgraciadamente, adoitan apuntarse cen e logo só aparecen tres para limpar os fondos. O mergullador aínda está mal visto, ten a imaxe de limpador, pero de peixes». Claro que tamén durante anos o lixo orgánico que arrastraba o Lagares facía que algúns submarinistas saísen do Bao con urticarias na cara. Outros obstáculos son, a xuízo de Gil, as exclusivas de limpeza dalgunhas concesionarias, ás que non se lles pode pisar o terreo.

Ningún comentario: