CAIXANOVA-CAIXAGALICIA, UN ERRO

Os expertos consideran un "grave erro" as fusións de caixas de aforros da mesma rexión: integración lenta, duplicidade de redes, peche de sucursais e máis paro.

As caixas de aforros abordan un dos procesos de reestruturación máis importantes da súa historia. Con todo, a maraña política está provocando que moitas das fusións presenten un elevado arraigamento rexional pouco desexable. Unha integración lenta, a duplicidade de redes e o peche de sucursais co consecuente aumento do paro poden ser algunhas das consecuencias negativas destas operacións.
Segundo os expertos económicos de alto nivel, a concentración xeográfica non parece a mellor solución para o proceso de reestruturación do sector das caixas de aforros.
Un dos principais inconvenientes cos que se atopan este tipo de operacións é que se perden recursos. O peche de sucursais é o maior lastre que pode provocar, cun aumento do paro nesas comunidades a curto prazo. O custo humano é enorme, xa que ao persoal despedido e prexubilado da rede de oficinas, habería que sumarlle o dos servizos centrais.
Existe un número significativo de oficinas de caixas de aforros que non achegan rendibilidade nin o valor adecuado ao negocio. Se dúas entidades con zonas de influencia rexionais distintas intégranse, teñen a posibilidade de pechar un número importante destas oficinas en perdas ou pouco rendibles, rebaixando custos fixos e aumentando a rendibilidade.
Pola contra, na maioría das fusións rexionais expostas, daríase prioridade ao peche de oficinas por coincidencia local sobre a rendibilidade. O número de sucursais que habería que pechar sería enorme, pois as entidades a fusionarse abriron oficinas nos mesmos lugares onde o facía a outra.
As mesmas fontes explican que estas operacións tamén se atopan cunha importante duplicidade de redes, é dicir, non se poden explotar as sinerxías. Ademais, hai que ter en conta que se trata de entidades que estiveron competindo nunha mesma rexión.
O factor político non é alleo a esta situación. Máis, cando o ámbito de competencia sobre caixas recae, en gran medida, nos Gobernos das Comunidades Autónomas. Segundo os expertos consultados, os Executivos rexionais teñen que desterrar a idea de posuír unha entidade propia. "Hai que esquecerse de operacións políticas e centrarse en criterios técnicos", matizan.
Entre as caixas que optaron por fusionarse con entidades da súa mesma rexión atópase Caixa Nova e Caixa Galicia que "non tiveron, precisamente, un camiño de rosas na súa integración", segundo destacan os mesmas fontes. No caso das caixas galegas pecharanse 204 oficinas e preto dun milleiro de empregados serán prexubilados.
Tamén en Castilla e León levouse a cabo unha fusión entre caixas da mesma Comunidade. É o caso de Caixa España e Caja Duero. A súa rede actual conta con 1.160 oficinas, así como case 6.000 empregados en conxunto. A súa unión desembocará no peche de máis do 20% das sucursais (250) e terá efectos similares sobre o emprego: entre 1.200 e 1.400 despedimentos e prexubilacións. A repartición de poder tamén provocou a saída da fusión doutras entidades da rexión como Caja Burgos, Ávila e Segovia.