CRISE, ¿QUE CRISE?

Rodríguez Zapatero reuniuse coas direccións das 37 empresas máis importantes de España para falar da crise. Aí estaban eles coas súas gravatas de Armani, os seus petos cheos -25.000 millóns de beneficio en seis meses- e o chofer esperando na porta.

Pediron ao presidente pulso firme para acometer as reformas: a das pensións, a laboral, e a do Estado. Eles, os bancos, as grandes construtoras, as eléctricas... os que nos meteron nesta crise teñen a solución: baixar as pensións, flexibilizar o mercado laboral e reducir o Estado de benestar, vellas solucións para novos problemas. Sen dúbida é un camiño, pero non parece o máis adecuado.
Faría ben Zapatero en continuar con estas reunións, pero cambiando de interlocutores; na próxima debería convocar aos 37 presidentes dos comités de empresa desas compañías, que representan a máis dun millón de traballadores, que co seu esforzo diario conseguiron que a facturación desas empresas sexa equivalente ao 40% do PIB.
Posteriormente podería convocar aos presidentes das 37 ONG máis importantes deste país, eles representan a miles de persoas que de forma anónima e voluntaria contribúen a reducir os efectos devastadores desta crise, conseguindo que as necesidades máis básicas de moitos cidadáns estean garantidas, maior cohesión social e unha contorna máis xusta e igualitario.
De aí sairían seguramente outros camiños, ao final todo depende da cor do cristal co que se mira.

X.B.L.