A burbulla inmobiliaria diezmó as áreas forestais españolas
O culpable da extinción a cámara rápida de plantas e animais en España non sae das chemineas de EEUU e China. "A maior ameaza para a biodiversidade en España" son o asfalto e o ladrillo, segundo denunciou o director do Observatorio da Sustentabilidade en España, Luís Jiménez. Nin o arrequecemento global, nin a invasión de animais e plantas estranxeiros, nin os incendios forestais de cada verán, tamén culpables da destrución do medio ambiente en menor medida.
Entre 2000 e 2006, un dos peores períodos da burbulla inmobiliaria, cunha xestión compartida por PP e PSOE, urbanizacións, industrias, aeroportos, vertedoiros e autoestradas multiplicáronse. As zonas artificiais creceron 3,37 hectáreas cada hora, segundo os datos do último informe do Observatorio, presentado onte no Ministerio de Medio Ambiente. Entre 1987 e 2000, a taxa reducíase a 1,8 hectáreas por hora.
Unha alfombra de cemento
Os seus datos son escandalosos. Nestes anos, case o 20% da alfombra de cemento que sepultou España caeu sobre zonas boscosas ou pastizais naturais. A construción devorou uns 6.500 metros cadrados de bosque e matorral cada hora, algo así como tallar para construír encima unha superficie similar á da Porta do Sol de Madrid cada 90 minutos durante sete anos. Entre 1987 e 2006, as zonas artificiais aumentaron un 52%, ata un millón de hectáreas.
O informe do Observatorio, dedicado á biodiversidade en España, é independente. No entanto, o director xeral de Medio Natural do Ministerio, José Jiménez, apadriñouno e cualificouno de "rigoroso, extenso e detallado", a pesar de que inclúe críticas á súa propia xestión. O documento pon sobre a mesa a necesidade de crear polo menos 23 áreas protexidas máis para vertebrados terrestres e plantas e unhas 70 reservas para invertebrados ameazados.
Para estudar a ocupación do territorio, o informe utiliza imaxes tomadas por satélites da Axencia Europea de Medio Ambiente. Os últimos datos dispoñibles son de 2006. A crise da construción estalou en 2008. A final de ano, o Observatorio creado en 2005 polo Ministerio, a Fundación Biodiversidade e a Universidade de Alcalá presentará un novo informe enfocado exclusivamente á sustentabilidade do territorio.
"España non conseguiu deter a perda de biodiversidade en 2010, como se comprometeu en 2002 co resto de países europeos", criticou o director do Observatorio. A nova meta da UE, frear as extincións en 2020, tamén se complica. Un 13% da superficie que habita actualmente un centenar de animais vertebrados ameazados, como o lince ibérico ou o aguia imperial, está perdendo as súas condicións climáticas favorables para estas especies. Probablemente, haberá extincións locais no Sistema Central, Sierra Morena e Picos de Europa. Tamén en zonas entre o País Vasco e Navarra, no norte de Zamora e nas serranías de Cádiz.
O medio ambiente e os seus predadores...
O culpable da extinción a cámara rápida de plantas e animais en España non sae das chemineas de EEUU e China. "A maior ameaza para a biodiversidade en España" son o asfalto e o ladrillo, segundo denunciou o director do Observatorio da Sustentabilidade en España, Luís Jiménez. Nin o arrequecemento global, nin a invasión de animais e plantas estranxeiros, nin os incendios forestais de cada verán, tamén culpables da destrución do medio ambiente en menor medida.
Entre 2000 e 2006, un dos peores períodos da burbulla inmobiliaria, cunha xestión compartida por PP e PSOE, urbanizacións, industrias, aeroportos, vertedoiros e autoestradas multiplicáronse. As zonas artificiais creceron 3,37 hectáreas cada hora, segundo os datos do último informe do Observatorio, presentado onte no Ministerio de Medio Ambiente. Entre 1987 e 2000, a taxa reducíase a 1,8 hectáreas por hora.
Unha alfombra de cemento
Os seus datos son escandalosos. Nestes anos, case o 20% da alfombra de cemento que sepultou España caeu sobre zonas boscosas ou pastizais naturais. A construción devorou uns 6.500 metros cadrados de bosque e matorral cada hora, algo así como tallar para construír encima unha superficie similar á da Porta do Sol de Madrid cada 90 minutos durante sete anos. Entre 1987 e 2006, as zonas artificiais aumentaron un 52%, ata un millón de hectáreas.
O informe do Observatorio, dedicado á biodiversidade en España, é independente. No entanto, o director xeral de Medio Natural do Ministerio, José Jiménez, apadriñouno e cualificouno de "rigoroso, extenso e detallado", a pesar de que inclúe críticas á súa propia xestión. O documento pon sobre a mesa a necesidade de crear polo menos 23 áreas protexidas máis para vertebrados terrestres e plantas e unhas 70 reservas para invertebrados ameazados.
Para estudar a ocupación do territorio, o informe utiliza imaxes tomadas por satélites da Axencia Europea de Medio Ambiente. Os últimos datos dispoñibles son de 2006. A crise da construción estalou en 2008. A final de ano, o Observatorio creado en 2005 polo Ministerio, a Fundación Biodiversidade e a Universidade de Alcalá presentará un novo informe enfocado exclusivamente á sustentabilidade do territorio.
"España non conseguiu deter a perda de biodiversidade en 2010, como se comprometeu en 2002 co resto de países europeos", criticou o director do Observatorio. A nova meta da UE, frear as extincións en 2020, tamén se complica. Un 13% da superficie que habita actualmente un centenar de animais vertebrados ameazados, como o lince ibérico ou o aguia imperial, está perdendo as súas condicións climáticas favorables para estas especies. Probablemente, haberá extincións locais no Sistema Central, Sierra Morena e Picos de Europa. Tamén en zonas entre o País Vasco e Navarra, no norte de Zamora e nas serranías de Cádiz.
O medio ambiente e os seus predadores...
Ningún comentario:
Publicar un comentario