domingo, 21 de agosto de 2011

O GASTO SANITARIO

Chama a atención como se reforzan as opinións de quen piden aumentar as cotizacións privadas para manter o sistema sanitario, tanto mediante copagos directos polos pacientes como pola cesión de coberturas ás aseguradoras.
Para engordar o tópico da insostenibilidad da sanidade cúlpase ao envellecemento da poboación, á cronificación das enfermidades ou á sobreutilización de servizos polos pacientes, cando a maior parte do gasto depende do funcionamento da maquinaria do propio sistema. Xa que logo, os esforzos para mellorar a eficiencia deberían centrarse non na mobilidade, a demografía ou o comportamento das persoas, senón nas decisións de quen fan funcionar a maquinaria asistencial, en xestores e médicos, porque é a entropía do sistema a que produce incremento dos custos e riscos para o paciente.
Habería que actuar sobre as variacións inxustificadas da práctica clínica; sobre a dispersión dos centros de compras que rompe as economías de escala; sobre a descoordinación entre atención primaria, hospitalaria e sociosanitaria; sobre a práctica do medicamento defensivo; sobre a ancoraxe dos pacientes ao hospital mediante citacións e recitaciones sucesivas e sobre a reiteración das mesmas exploracións.
Finalmente, debería despolitizarse a xestión, porque está producindo desconfianza, desmotivación e falta de colaboración dos profesionais no cumprimento dos obxectivos asistenciais e financeiros do Sistema Nacional de Saúde...L.P. Médico.

1 comentario:

DEMOCRACIA dixo...

Todo esto se encuadra en nuevas presiones hacia el personal sanitario, que siempre incluye por un lado el chantaje de la industria farmacéutica para actuar de una manera absolutamente condicionada a la doctrina comercial de crecimiento continuo de las ventas, y claro, la presión del Estado con la avalancha de normas y reglamentos, de supuesta racionalización de la actividad profesional para en cambio y sólo en teoría optimizar los costes del servicio sanitario. Cada ministro, cada director, cada jefe inventa algo para dejar las indelebles huellas de su ego impresas para la posteridad burocrática, o sea, para el olvido eterno.