LEI DE TRANSPARENCIA

O ministro de Facenda, Cristóbal Montoro, anunciou que a Lei de Transparencia incorporará, entre outras novidades, o feito de que "un xestor político non poida gastar máis aló do límite do seu orzamento porque falsea a contabilidade pública" e, en consecuencia, esixiránselle responsabilidades penais.
O anuncio caeu como unha bomba de acio na España enfangada por xestores corruptos, que son unha "minoría", pero que son os máis visibles e os máis escandalosos. E ata tal punto caeu como unha bomba que, desde o PSOE, desde Esquerda Unida, desde Converxencia i Uniu e desde o PNV apresuráronse a rasgarse as vestiduras co argumento de que unha cousa son as responsabilidades políticas e outra, moi distinta, as penais. "Se este criterio aplicásese aos bancos, aos cidadáns e ás administracións, estariamos ante a tolemia ou ante a película "Todos ao cárcere", de Luís García Berlanga", afirma o deputado Gaspar Llamazares.
Pois miren vostedes: un non sabe se hai que distinguir entre responsabilidade política e a penal, ou se corremos o perigo de que unha corda de presos vaia desde os despachos ás celas, pero o certo é que algo hai que facer, polo ben de todos, con man dura e con "tolerancia cero" para acabar con esa peor España, que en plena crise e aínda na pobreza, arránxallas para gastar diñeiro dos parados andaluces en cocaína ou para multiplicar por dez o prezo da escavación dunha gabia, habendo realizado a operación unha soa vez. Algo hai que facer, amigos, para que España, ademais de ser tristemente o país con máis alto índice de paro de Europa, sexa tamén o paraíso dos comisionistas ilegais, dos ladróns de pescozo branco e de quen se achegan ao poder non para servir aos españois senón para, servíndose deles, amasando grandes fortunas indecentes. E se eses tipejos, que pululan na dereita, na esquerda, no centro, nos nacionalismos, etcétera, teñen que ir ao cárcere, tras ser xulgados con todas as garantías dun Estado de Dereito, pois que se vaian ao cárcere e, antes, que devolvan o diñeiro que obtiveron ilegalmente.
Chama a atención que, cando se trata de subirse o soldo ou de acceder á xubilación máxima habendo cotizado o mínimo, todos os políticos póñanse de acordo, e nin sequera necesiten un debate para enmascarar os seus privilexios. Pero cando alguén se sae do guión (e o que fixo Montoro é saírse do guión dos malos costumes) xorden os choros, as lamentacións, as discusións bizantinas entre o político e o penal. O pobo chairo, que asiste perplexo ao escándalo da corrupción, enténdeo mellor e sentenza, con palabras moi concisas, que quen a faga débea pagar, e de que o abuso debe ser castigado con todo rigor. Debería entrar en vigor canto antes esta Lei de Transparencia, e con carácter retroactivo, e que ninguén crea que é unha "caza de bruxas" indiscriminada. Só tremerán os que teñen que algo que ocultar, e iso é moi saudable para todos.