O Goberno anunciou a súa intención de reformar a Lei de Costas e as primeiras mensaxes emitidas fan temer unha perigosa relaxación nos mecanismos que esa norma estableceu para frear os desmáns urbanísticos no litoral español. Aquela Lei de 1988 fixou a obrigación de delimitar as zonas consideradas de dominio público, prohibiu a construción nas mesmas e permitiu a existencia de edificacións previas como concesións estatais durante un prazo de 30 anos (prorrogables ata 60) antes de acabar con elas.
O titular de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente, Miguel Arias Cañete, aludiu nunha das súas primeiras comparecencias como ministro á necesidade de compatibilizar a norma co desenvolvemento económico e anunciou o alongamento das concesións. Nas seguintes semanas, o seu departamento debullou outras razóns. Un recente informe ministerial fala da arbitrariedade coa que se fixo o trazado dos deslindes (delimitación de zonas públicas) durante estes anos e da "inseguridade xurídica" que xerou en propietarios de construcións que eran legais antes de 1988.
A Lei de Costas naceu coa vocación de pór freo ao urbanismo desaforado que ha devastado o litoral, invadindo sen piedade praias, dunas e marjales. As dificultades para aplicala foron enormes, ata o punto de producir unha división interna no PSOE, partido que a impulsou. Se deslindou o 95% da costa e afrontáronse os preitos dos afectados, gañados na súa maioría pola Administración, así como un recurso ante o Constitucional, que avalou a lei.
Non é casualidade que o PP deixase intacta unha norma legal que non lle gustaba durante a súa primeira etapa no poder (1996-2004) e que, con todo, arremeta agora contra ela. Dentro de seis anos, en 2018, caducan moitas das concesións e, en consecuencia, o Goberno de quenda debería xestionar o desaloxo de centos de propiedades. A intención do partido gobernante de botar marcha atrás non é unha boa noticia e non só para o medio ambiente. A curto prazo pode reportar vantaxes económicas, pero a deterioración do litoral español tamén é unha seria ameaza para a industria turística a longo prazo. Reformar a norma será a táboa de salvación de moitos negocios privados que ocupan chan público, pero xerará máis inseguridade xurídica ao prexudicar inxustamente aos que xa cumpriron con ela.
Con este proxecto, o Partido Popular demostra unha táctica cortoplacista e un escaso respecto cara ao público. Arias Cañete non é o titular de Economía, senón de Medio Ambiente e como tal sería máis esperable que se esmerara nunha mellor aplicación dunha lei que, lamentablemente e debido en ocasións á presión das autoridades locais, nin sequera logrou evitar novas construcións nun litoral comido polo ladrillo.
O titular de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente, Miguel Arias Cañete, aludiu nunha das súas primeiras comparecencias como ministro á necesidade de compatibilizar a norma co desenvolvemento económico e anunciou o alongamento das concesións. Nas seguintes semanas, o seu departamento debullou outras razóns. Un recente informe ministerial fala da arbitrariedade coa que se fixo o trazado dos deslindes (delimitación de zonas públicas) durante estes anos e da "inseguridade xurídica" que xerou en propietarios de construcións que eran legais antes de 1988.
A Lei de Costas naceu coa vocación de pór freo ao urbanismo desaforado que ha devastado o litoral, invadindo sen piedade praias, dunas e marjales. As dificultades para aplicala foron enormes, ata o punto de producir unha división interna no PSOE, partido que a impulsou. Se deslindou o 95% da costa e afrontáronse os preitos dos afectados, gañados na súa maioría pola Administración, así como un recurso ante o Constitucional, que avalou a lei.
Non é casualidade que o PP deixase intacta unha norma legal que non lle gustaba durante a súa primeira etapa no poder (1996-2004) e que, con todo, arremeta agora contra ela. Dentro de seis anos, en 2018, caducan moitas das concesións e, en consecuencia, o Goberno de quenda debería xestionar o desaloxo de centos de propiedades. A intención do partido gobernante de botar marcha atrás non é unha boa noticia e non só para o medio ambiente. A curto prazo pode reportar vantaxes económicas, pero a deterioración do litoral español tamén é unha seria ameaza para a industria turística a longo prazo. Reformar a norma será a táboa de salvación de moitos negocios privados que ocupan chan público, pero xerará máis inseguridade xurídica ao prexudicar inxustamente aos que xa cumpriron con ela.
Con este proxecto, o Partido Popular demostra unha táctica cortoplacista e un escaso respecto cara ao público. Arias Cañete non é o titular de Economía, senón de Medio Ambiente e como tal sería máis esperable que se esmerara nunha mellor aplicación dunha lei que, lamentablemente e debido en ocasións á presión das autoridades locais, nin sequera logrou evitar novas construcións nun litoral comido polo ladrillo.
2 comentarios:
Este noble bruto ultraconservador del PP, Miguel Arias Cañete, el de los trasvases por cojones, de los paseos militares e intrépido partidario de la destrucción del medio ambiente, ha resucitado, nada más pisar el Ministerio, que entre sus áreas de competencias está la del Medio Ambiente, el trasvase del Ebro. El proyecto más desvertebrador del territorio nacional que se haya podido concebir y el más amenazante y desequilibrador económico para todas las Comunidades implicadas en el mismo, las donantes y las receptoras, porque, una vez hecho, ni tendrán agua suficiente las unas, ni las otras; y por supuesto, el desarrollo de ambas partes quedará lastrado de por vida.
El Sr. Cañete, como siempre, nos toma por imbéciles, como seres inferiores a los que se les puede contar todo lo que pasa por su cabeza, sin que nuestra sensibilidad e inteligencia se tenga que ver afectada por ello.
Eufemísticamente nos dice que el uso público de las costas y su protección es compatible con el desarrollo de actividades económicas no perjudiciales, en román paladino, incrementar las explotaciónes turísticas, más de lo que ya está y por lo tanto aumentar su capacidad receptora de tal actividad hasta límites insospechados de consumo de agua.
Mire Sr. Cañete, para hacer mis observaciones a tal proyecto, tal vez emplee términos que pequen de falta de ciertos convencionalismos, escatológicos, que hieran algunas sensibilidades, pero que ilustran como nada el exceso de sus declaraciones.
Incrementar las instalaciones turísticas, conlleva el incremento de los turistas;, como dijo alguien, ante la superexplotación turística, los turistas cagan y mean todos los días y estas necesidades fisiológicas requieren instalaciones sanitarias y de depuración de aguas fecales, e infraestructuras viales y deportivas; con lo que resulta imposible de creer en la compatibilidad entre la protección del litoral y ciertas actividades realizadas en la misma costa.
Esta pandilla de torturadores paisajísticos, y KuKuxKlan incendiario de la legislación civilizada, se ha propuesto destrozar lo poco que queda de España a base de medidas "ppoppulares" en un país donde la incultura del pan y toros para hoy se subordina a un futuro tradicional de miseria y "el que diga lo contrario que se vaya a tomar `por culo" como dirían los más instruidos de esas hordas cavernarias, por lo que esa gente, seguirá destrozando el país en beneficio propio, donde levantando Terras Míticas, Ciudades de las Ciencias, Las Vegas madrileñas ,Olimpiadas manzaneras y "peraleras" son su pan y toros para sus votantes al compás mientras que ellos levantan babilónicos jardines y casas particulares y se enclaustran con sus beneficios gürteleros, para disfrute propio, fomentando los vertederos de basura para el resto de los que quisieron el pan de ayer y se mostraron como cigarras para el mañana. Y mientras disfrutan de esos ingresos como dios manda, harán excursiones en jaguares, trajes, bolsos, relojes... Obsequiados por sus amigos del alma, -porque los quieren un huevo-, dilapidando millones de euros en visitas del Papito Vaticano, Fórmulas 1, competiciones de vela... Ya encontrarán en el futuro a un Zapatero a quien echarle las culpas de los males ocasionados por los sucesores de la inquisición, del franquismo y de los quemalibros Educación para la Ciudadanía con sus mentiras y manipulaciones. Y las hijas de los defensores de los gürteleros, que sigan yendo como en otros tiempos a Londres si lo necesitan, que sus papás ya les pagarán el viajes con los sustanciosos emolumentos, bonos y privilegios de los que gozan.
Publicar un comentario