luns, 23 de xullo de 2012

INDESCRITIBLE

É absurdo nunha traxedia aplaudir ao destino.
Houbo ovación, pero non indescritible. Foi o balance irónico dun conferenciante algo defraudado nas súas expectativas. Agora estamos moi defraudados. Poderiamos dicir que vivimos inmersos nun Estado de Defraudación. O Goberno español non está a aplicar o programa electoral, senón o reverso. Co curioso resultado de que non fai o contrario do mal que fixera o outro, senón que afonda nese camiño, coa única salvidade de que antes se facía mal o ben e agora se fai ben o mal. Ou viceversa. Unha cuestión de fe, que conforta as parroquias partidarias, pero non arranxa o país. A saudade dunha confianza máxica que nunca chegou pode levar a unha estratexia ridícula. A da ovación indescritible. Vivimos ese bochorno cando a maioría do Congreso jaleó a intervención militar en Iraq, co cornetín do Terror das Azores. Os delirios de grandeza adoitan conducir ao indescritible. Tamén os complexos de inferioridade ou de impotencia. Vimos a volta do indescritible ao Parlamento. A ovación a unha fatalidade inexplicada. É absurdo nunha traxedia aplaudir ao destino. Hai unha soberanía que ninguén lle quitou a España. Loitar contra a corrupción. A corrupción non é unha casualidade derivada das vacas gordas. A gran corrupción é a causalidade principal. A promiscuidade política-financeira, o financiamento ilegal de campañas, o saqueo consentido do público, a depredación dos servizos sociais. Este Goberno ten que derrogar a indecente amnistía, promover o patriotismo fiscal como núcleo da identidade e non coquetear con xogos perigosos de Casinos sen Lei. Este Goberno ten o poder e o deber de acabar co mito dos "bos caciques". O se non, que saque en tour ao conducator Baltar cos seus cen coches de luxo para aterrar no aeroporto de Castelló, onde o berro da deputada Fabra,  "Que se fodan! ", dará paso á definitiva ovación indescritible. Manuel Rivas

3 comentarios:

UN INDIGNADO dixo...

Hace años que viene denunciándose que por el camino emprendido y agravado al límite por el gobierno (continuador del camino del10 de mayo de ZP) no íbamos a ninguna parte. Al menos, ZP respetaba los derechos básicos de los españoles y tenía un estilo diferente. Pero la manera de arrasar de esta gente, al servicio de una economía neocapitalista llevada a extremos inconcebibles, era totalmente impensable. Y así consiguió los votos: engañando. Ahora, con el agua al cuello, olvidándose de todas las cosas que dijeron, piden árnica. Pero lo hacen como vienen haciendo las cosas: con una cierta chulería en las formas, que Europa no le consiente, y un desconocimiento total de la película que estamos viviendo. Hace tiempo, he còpiado para mi firma en los e-mails que envío una frase tomada de Escudier: "si queremos salvar el déficit a uña de caballo, es ontológicamente imposible la creación de empleo". Y este es nuestro problema principal: la generación de jóvenes que, por culpa de unos desalmados y unos ignorantes, estamos perdiendo. Y mucho me temo que no quede en una generación.

Anónimo dixo...

Es horrible la falta de ética, y principios que tiene toda la CASTA POLITICA, incluyo en ello a los sindicatos que no son otra cosa que politicos, nos han llevado a la miseria a los españoles, y aún "rescatarán" a las comunidades que aún nos hundirá más, espero no acabar en revueltas violentas, pero me temo que eso no se va a poder evitar, HAY ESPAÑOLES PASANDO HAMBRE, y lo más duro esque son los que han sido honrados y han trabajado y luchado, porque los habituales a la subvencion, siguen en su linea..
¿como vamos a salir de esta con los ladrones que nos dirigen?, y no hablo de PSOE O PP, lo triste esque habria que tirarlos a todos, y dejarlos en la ruina en un pisito de 60 metros y con hipoteca, requisando todos sus bienes puesto que ya llevan mucho tiempo viviendo del robo soterrado

UN CIUDADANO dixo...

Uno de los acuciantes problemas que tenemos en este país es que cualquier mindundi sin formación alguna, o con titulación pero sin experiencia práctica alguna, puede ser político. Y si es sumiso y fiel a los que gobiernan en su partido irá subiendo en el escalafón y llegará a tener responsabilidades de gobierno. Y ahí está el problema: ese mindundi o inútil que durante años se ha limitado como un borrego a votar sí o no a lo que le decía quien manda en su grupo parlamentario, de repente llega al poder y se le otorgan cargos y responsabilidades. ¿Le han servido de algo esos años de "culiparlante" en el Parlamento, nacional o autonómico, o en el Pleno municipal? Pues no, ninguna experiencia ha acumulado. Y ahora toca gobernar. ¿Y qué va a hacer ese mindundi indocumentado? Pues nombrar una legión de asesores, ya que no tiene ni idea de lo que va la película. ¿Y quiénes son esos asesores? En multitud de casos ninguna lumbrera, cuyo único mérito es el carnet o el parentesco con el político de turno. Pensemos en los miles y miles de mindundis de políticos que tenemos y multiplquemos esa cifra por 2, 3, 10, etc. asesores. Esa es España hoy