"Na Administración encóntrase o maior número de bandidos"
Trátase, certamente, dunha pregunta ociosa: todo o mundo sabe quen rouba. E nese catálogo de rufiáns e amigos do alleo non se encontra precisamente Sánchez Gordillo nin ningún dos que con el sacaron sen pagar dun supermercado algúns produtos de primeira necesidade para repartir entre familias en apuros.
Por non sinalar, que está moi feo, cabería dicir que na Administración, nas súas inmediacións, nas súas covas, nas súas anfractuosidades, se encontra o número maior de bandidos, e dende logo os que trabuco en riste, isto é, auxiliados por todo o aparato represivo e coercitivo do Estado, asolaron as serras do país coa súa inepcia, coa súa cleptomanía ou a súa cobiza, ora arrebatando o traballo e o pan ás persoas honradas, ora despoxándoas dos servizos públicos esenciais que edificaron e mantiñan cos seus impostos, ora espoliando os seus recursos, ora rebentando os ferrollos das caixas comunais, ora entregando as súas vidas aos prestamistas internacionais, ora, en fin, atracando bancos, esas Caixas de Aforro onde a xente metía o seu dinerillo sen imaxinar que estaban rexidas por desvergonzados e por hampones de guante branco.
Pero non só sería doado achar na Administración e os seus arredores aos que rouban, senón que o propio Estado se converteu na mesma cova de Alí Babá, a gruta na que se amontoa o mangado á xente a punta de retaco. Aí está Bankia, que se apoderou do diñeiro de noventa mil clientes mediante a estafa piramidal das Preferentes, e que agora pertence ao Estado, ou ao Goberno, que tanto dá.
Nesa cova amoréase ese botín, e o dos aforradores que, inducidos a engano con contas falseadas, se converteron en "bankeros", é dicir, en accionistas dun espantallo, dun momio, e tan disposto parece o Estado a non soltar a presa, que se apresurou a cortar de raíz a pequena alegría que lles dera ultimamente a Bolsa, cotizando os seus cromos repetidos a menos da metade do que pagaran por eles!
Quen rouba? E que policía, ou que xuíz, podería detelos?
Trátase, certamente, dunha pregunta ociosa: todo o mundo sabe quen rouba. E nese catálogo de rufiáns e amigos do alleo non se encontra precisamente Sánchez Gordillo nin ningún dos que con el sacaron sen pagar dun supermercado algúns produtos de primeira necesidade para repartir entre familias en apuros.
Por non sinalar, que está moi feo, cabería dicir que na Administración, nas súas inmediacións, nas súas covas, nas súas anfractuosidades, se encontra o número maior de bandidos, e dende logo os que trabuco en riste, isto é, auxiliados por todo o aparato represivo e coercitivo do Estado, asolaron as serras do país coa súa inepcia, coa súa cleptomanía ou a súa cobiza, ora arrebatando o traballo e o pan ás persoas honradas, ora despoxándoas dos servizos públicos esenciais que edificaron e mantiñan cos seus impostos, ora espoliando os seus recursos, ora rebentando os ferrollos das caixas comunais, ora entregando as súas vidas aos prestamistas internacionais, ora, en fin, atracando bancos, esas Caixas de Aforro onde a xente metía o seu dinerillo sen imaxinar que estaban rexidas por desvergonzados e por hampones de guante branco.
Pero non só sería doado achar na Administración e os seus arredores aos que rouban, senón que o propio Estado se converteu na mesma cova de Alí Babá, a gruta na que se amontoa o mangado á xente a punta de retaco. Aí está Bankia, que se apoderou do diñeiro de noventa mil clientes mediante a estafa piramidal das Preferentes, e que agora pertence ao Estado, ou ao Goberno, que tanto dá.
Nesa cova amoréase ese botín, e o dos aforradores que, inducidos a engano con contas falseadas, se converteron en "bankeros", é dicir, en accionistas dun espantallo, dun momio, e tan disposto parece o Estado a non soltar a presa, que se apresurou a cortar de raíz a pequena alegría que lles dera ultimamente a Bolsa, cotizando os seus cromos repetidos a menos da metade do que pagaran por eles!
Quen rouba? E que policía, ou que xuíz, podería detelos?
1 comentario:
Alguien señala con el dedo a la luna, y nosotros discutimos sobre el dedo.
Vaya por delante, que no tiene ninguna justificacion entrar en un supermercado, llenar el carro, y salir sin pagar.
Lo que yo saco en claro de esto es que si alguien hace esto, TODO EL MUNDO tiene claro que es un delito que está penado, y se debe juzgar al infractor y si es el caso, determinar el castigo.
Pero, - si un gobierno hace lo contrario de lo que ha dicho en su programa electoral (que recordemos es lo que tenemos los ciudadanos para valorar si votar una u otra opción electoral)
- si los directivos de un banco, una caja, etc. la llevan a la ruina
- si un alcalde, un presidente de comunidad autónoma, en definitiva, un representante de la administración dilapida el presupuesto, se niega a pagar a sus proveedores (o se arroga el derecho a pagarles cuando el quiera), gasta en fastos a mayor loa personal, construye instalaciones inútiles...
entonces, solo nos queda conformarnos.
Eso es lo que yo saco en claro, que hay algunos a los que no se les va a juzgar por mucho que hagan, y en ningún caso van a pagar con su libertad o su patrimonio personal.
Lo que para mí está diciendo este acto que ha llevado a cabo el SAT es... ¿por qué esto es tan grave, y los responsables deben pagar castigo y lo que han hecho los políticos y los directivos de las cajas y los bancos se diluye en... "bueno, unas veces se gestiona bien, y otras mal, ya lo pagarán los ciudadanos"?
Hasta que no veamos políticos y directivos de bancos en la cárcel y respondiendo con su patrimonio personal por su mala gestión y el daño hecho a España, nadie sentirá que hay justicia en este país.
Mientras tanto, cargamos contra los que roban para comer.
Saludos
Publicar un comentario