O NEGOCIO DO PXOM

A CORRUPCIÓN

ESCRITO AO PRESIDENTE DA XUNTA

ENTRADA REXISTRO DA XUNTA EN VIGO

DATA 24 XULLO 2007

SR. PRESIDENTE DA XUNTA DE GALICIA
D. EMILIO PÉREZ TOURIÑO

.

A evolución urbanística no concello de Vigo, nos últimos anos, producíu unha transformación brutal da paisaxe e os ecosistemas, que afecta, degrada e compromete, para o futuro, a calidade de vida das persoas, e a supervivencia de especies animais e vexetais, que enriquecen e embelecen o noso hábitat.

As decisións ilegais -confirmadas por sentenzas xudiciais- e o incumprimento do deber de manter a disciplina urbanística e ambiental dos anteriores alcaldes de Vigo prexudicaron gravemente ao concello. Eles abriron a porta para que individuos e empresas nos roubasen parte da nosa personalidade e as nosas señas de identidade. Coa súa permisividade e irresponsabilidade, a contaminación ameázanos e os espazos naturais redúcense e enferman. Este é un asunto que ten importantes, e entrelazadas, consideracións éticas, legais, políticas e ambientais.

É desexable que Vigo estea gobernado por persoas competentes e honestas, e que a súa acción política sexa escrupulosa no respecto á lei, á natureza e aos cidadáns -o contrario sería antidemocrático e preconstitucional-, e, no que ao urbanismo se refire, sexan exemplo do seu predicamento os seus logros na loita contra a especulación e a corrupción. Os cidadáns conscientes e críticos sentimos moita vergoña allea nos últimos anos do goberno municipal de facto do PP e BNG.

Agora, tras as eleccions, os colectivos veciñais, que dende hai anos veñen loitando para que o PXOM de Vigo estea libre de intereses espurios, limpo de erros e equivocacións interesadas, escrito coa letra da lei e respectuoso co medio ambiente, teñen a confianza de que o Partido Socialista defenda dende o goberno un PXOM sostible para Vigo. O partido que vostede representa estaba máis sensibilizado coas barbaridades dun documento urbanístico (PXOM), que ninguén parece saber quen o promoveu. Moitos cidadáns votaron ao seu partido en Vigo, nas pasadas eleccións, hoxe encabezado polo Sr. Caballero como mandatario municipal. Esperamos que a nova andaina do novo alcalde polo camiño municipal sexa reveladora, que as nosas peticións e desexos non caian en saco roto, e que será capaz de transmitirlle ao concelleiro Sr. Domínguez Olveira (BNG) a idea de Vigo que temos, xa que o goberno do PP e o BNG non querían escoitar.

Sr. Presidente, o PXOM de Vigo é impopular; a súa tramitación está chea de numerosas manifestacións de rechazo polos cidadáns. O seu mero recordo produce desagrado; pero, tamén, esperanza. Esperanza no povo, no Partido Socialista e nos Gobernos.

Vostede recordará que o PXOM de Vigo aprobouse de xeito provisional o 30 de decembro do 2004, non acorde e as costas dos veciños e veciñas, de forma non democrática, e cunha forte oposición tamén do Partido Socialista.

Antes, a Coordinadora pola supresión da Rolda de Vigo presentaba no auditorio do concello o ditame “sostenibilidade do plan xeral de ordenación municipal e da rolda de Vigo”. As súas conclusións eran que polas gravísimas ilegalidades e deficiencias técnicas do Plan Xeral, había que elaborar un novo.

Aberto o prazo para as alegacións, de todos é sabido o elevadísimo número delas que foron presentadas: máis de 61.000, asinadas por máis de 81.000 cidadáns, colectivos e asociacións de afectados. Ao Partido Popular e Bloque Nacionalista Galego non lles importou en absoluto o que dixo a cidadanía, os dous partidos políticos actuaban por riba da legalidade. As poucas contestacións que houbo ás alegacións deixan moito que desexar, xa que practicamente non se contestaron e, as que fixeron, na maioría, non foron razoadas.

O 13 de abril do 2005 faise a primeira manifestación contra o Plan Xeral que convoca a 10.000 cidadáns aproximadamente. O día 2 de xuño, dese ano, convócase a segunda manifestación que reuníu a 6.000 - 8.000 cidadáns; o 19 de xaneiro do ano 2006 faise a terceira manifestación. En todas elas, os cidadáns mostraban a súa disconformidade coas ilegalidades e inxustizas do PXOM, porque presenta un modelo económico insostible, incumpre a lexislación vixente sobre o territorio e protección ambiental, é especulativo, ten incorreccións na clasificación do solo e non cumpre cos compromisos da carta de AALBORG sobre desenvolvemento sostible.

No mesmo ano 2005, no mes de setembro, entregáronse polo rexistro xeral do Concello de Vigo, 21.065 sinaturas solicitando o seu sometemento a un referendo popular para decidir por medio do mesmo, se os cidadáns de Vigo queren o PXOM ou non. O PP dende o goberno, e o BNG coa súa abstención, encargáronse de negar un dereito e de non levar adiante a petición legal para dito referendo.

O Partido Popular e o Bloque Nacionalista, pretendían aproba-lo Plan Xeral no mes de xullo do 2005, pero o fracaso do PP nas eleccións autonómicas, deu lugar a pospoñer o mesmo para o mes de setembro, despois outubro, logo novembro, decembro... O que demostra que, o PXOM, está mal xestado, é un modelo insostible, destrúe o medio ambiente, ten graves deficiencias técnicas, é socialmente inxusto, non cumpre coa lei 9/2006 sobre Avaliación Ambiental Estratéxica (AAE), e carece de toda lexitimidade democrática. Non prevé infraestructuras que promovan a mobilidade sostible (tren, metro lixeiro, transporte marítimo etc.), non prevé conexións ferroviarias con Bouzas nin ao porto seco de Salvaterra, nin contempla tampouco a saída sur do futuro AVE.

O 13 de maio do ano 2006, antes da aprobación por parte do goberno local, e cos votos dos Nacionalistas e o Partido Galeguista, entrégase, por rexistro xeral do concello, o ditame titulado “EXAME DE LEGALIDADE DO PLAN XERAL DE ORDENACIÓN MUNICIPAL DE VIGO”, elaborado por un gabinete de avogados urbanistas. Remítese un exemplar a cada concelleiro/a, á Sra. Alcaldesa, Secretario xeral, Xerente de Urbanismo... e tamén ás personalidades de maior peso social, local e autonómico, como tamén á vostede, vicepresidencia e todos/as os/as conselleiros/as da Xunta, para que todos estivesen ao corrente das graves deficiencias de ilegalidade que ten este PXOM. Tan graves que, como queda demostrado co paso do tempo, o goberno municipal non foi capaz de arranxalo.

O 13 de xaneiro deste ano, entregouse, por rexistro xeral da Xunta de Galicia en Vigo, un MANIFESTO CIDADÁN SOBRE O PXOM DE VIGO, dirixido ao Sr. Presidente dá Xunta de Galicia, documento asinado por 22.049 cidadáns, solicitando a denegación do PXOM do Concello de Vigo, no que se explican todas as razóns xurídicas e técnicas, para non admitir este planeamento, e pedirlle a elaboración dun novo, partindo de cero. A esta entrega sumouse tamén, copias das 21.065 sinaturas que pediran o referendo no seu día ao Concello de Vigo.

A Consellería de Política Territorial pronunciouse o 19 de xaneiro do 2007, devolvendo o PXOM de Vigo, xa que se observaron graves deficiencias legais de toda índole e revela que, o mesmo, constitúe unha grande ameaza para Vigo. Xa o goberno do PP da Xunta no ano 2004, advertía de xeito firme ducias de ilegalidades. Isto dá idea de que este Plan Xeral non está elaborado para conseguir o ben público que la lei protexe, sino para beneficio dos promotores e a especulación do solo. Consideramos que a Xunta de Galicia, con todas as deficiencias relacionadas no escrito mencionado, non tivo a vontade política de terminar co o tan discutido PXOM, obrigando ao Concello a face-lo de novo. Feito que, ademais de protexer os dereitos dos cidadáns e dar seguridade xurídica ás operacións urbanísticas que se vaian a realizar no futuro, permitiría non seguir perdendo o tempo cun documento cheo de taras, e comezar a elaboración dun novo partindo de cero, cumprindo as actuais leis e as que se aprobarán proximamente relacionadas co urbanismo e o medio ambiente.

A Xunta de Galicia tampouco optou por construír sobre bases sólidas ao non esixir nese momento un estudo e un plan integral sobre saneamento e depuración de augas residuais da cidade de Vigo, que formase parte do PXOM (pasaron 7 anos desde o inicio da tramitación do Plan); tendo en conta que existía un acordo plenario entre os catro grupos municipais para non facer a nova depuradora no mesmo sitio, e dicir, na Xunqueira do Río Lagares.

O Presidente da Xunta de Galicia, –pensamos que- por coherencia coas leis que promove na defensa do litoral e da protección da paisaxe, así como as accións na defensa da legalidade urbanística, e consecuentemente coas declaracións efectuadas sobre a política urbanística seguida por algúns gobernos municipais galegos e particularmente ao Concello de Vigo; ten que apostar pola creatividade, a calidade e a valentía para sacar ao urbanismo do circuíto vicioso no que se encontra, e defender para Galicia e Vigo un proxecto claro de urbanismo, ordenación do territorio e de país que respecte o medio ambiente e transcenda o mero interese especulativo de este Plan Xeral.

Sr. Presidente, o Plan Xeral de Vigo adoece de graves erros e incorreccións que o invalidan e son motivos máis que suficientes para ditaminar que, incorre, en causa de nulidade de pleno dereito conforme ao disposto na Lei 30/1992 do Réxime Xurídico das Administracións Públicas e Procedemento Administrativo Común. A seguridade xurídica debe ser un fin de primeira orde; neste senso, pódese afirmar que o Plan Xeral de Vigo non cumpre dito obxectivo. Por outra parte, hoxe non ten ningunha xustificación un modelo de desenvolvemento urbano invasivo que pretenda ocupar o territorio rural.

Estas circunstancias nos levan a consideración de que o Plan Xeral debe partir novamente dende ou inicio de sua andaina, afín de evitar, entre outras cuestións, as indesexables consecuencias que no campo da litigiosidad se han producido nos últimos anos a costa do vixente instrumento de planeamento. En calquera caso, y sen prexuízo do exposto no artigo 79 da lei 30/1992, na Disposición Cuarta: calquera cidadá, pode esixir , en todo momento, ante os órganos administrativos o cumprimento da lexislación e planeamento urbanístico. Por elo, poñemos en coñecemento das Administracións Públicas implicadas, as indicacións expresadas no presente escrito ao obxecto da sua valoración, e

SOLICITAMOS:

Que promova a redacción dun NOVO PLAN XERAL DE ORDENACIÓN MUNICIPAL DO CONCELLO DE VIGO que incorpore o proceso da AXENDA 21 LOCAL; un estudo de sostenibilidade ambiental serio e non tendencioso; un estudo de mobilidade actualizado e sostible; un estudo económico financeiro que garanta a súa viabilidade; un estudo demográfico contrastado e real; unha cartografía recente; un estudo das necesidades de abastecemento e saneamento da auga de Vigo e da súa área. Que o novo PXOM cumpra a lei 9/2006, de 28 de Abril, que obriga aos plans a someterse a unha avaliación ambiental estratéxica (AAE) antes da súa aprobación, como así tamén o require a Unión Europea. E para rematar, e poder dicir con propiedade e total seguridade que é un plan legal e sostible; que cumpra tamén coa nova Lei 8/2007 do solo estatal; a nova lei de protección do litoral, e a futura normativa da Xunta de Galicia sobre ordenación do territorio, medio ambiente e desenvolvemento sostible, así como o Plan Sectorial de Vigo.

.

Sr. Presidente, se este Plan non ten futuro, non é sostible.

Vigo, 24 de Xullo de 2007

SEGUE O URBANISMO SALVAXE

Política Territorial decreta derrubar oito chalés dunha urbanización do litoral de Poio

.A Consellería de Política Territorial impuxo unha multa de 207.365 euros á promotora dunha urbanización de chalés de Chancelas, en Poio, ao estimar que realizou obras nunha zona de costas, segundo transcendeu. A resolución da Xunta insta a Vigobarro S.L. a «volver os terreos nos que se executaron as obras obxecto deste expediente ao seu primitivo estado». Esta medida implicaría, segundo as fontes consultadas, a derriba de oito dos preto de dezaoito chalés que conforman a urbanización. Trataríase da primeira liña de edificacións, que, ao parecer, poden invadir terreos de dominio público marítimo terrestre ata en trece metros, engadiron os veciños.

.

O expediente, que se incoou en abril do 2004, non é firme e contra el cabe a interposición dun recurso de reposición ante a propia consellería ou un recurso contencioso administrativo ante o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia. En todo caso, a Xunta dá un prazo dun mes para que a promotora cumpra a resolución so pena de recaerlle unha multa coercitiva de 41.572 euros mensuais ata que tales traballos execútense.

..

Os veciños afirman que algúns dos chalés xa están ocupados aínda que «non teñen permiso de habitabilidade».

La Voz

CONTRA O CAMBIO CLIMÁTICO

Como botar unha man á Terra

.

A maior parte das emisións que se producen desde o fogar son de enerxías fósiles queimadas para xerar electricidade e calor. Usando a enerxía de modo máis efi ciente poden reducirse as emisións e baixarse as facturas ata un 30%.

As lámpadas de baixo consumo usan un 60% menos de enerxía que unha normal e reducen as emisións de dióxido de carbono. Case a metade da enerxía que usamos nos nosos fogares procede da cociña e da calefacción. Téñao en conta á hora de regular o termostato un par de graos por enriba ou por abaixo do habitual, segundo a estación. Ter limpos os filtros da campá extractora e do aire acondicionado supón tamén moito menos dióxido de carbono no ambiente.

.

Use menos auga quente

.

A auga quente gasta moita enerxía. Isto pode reducirse instalando unha ducha de baixo consumo e lavando a roupa en auga fría ou morna cando sexa posible. O uso do tendedeiro tradicional é tamén máis barato e ecolóxico que a secadora de roupa.

.

Apague a «caseta by» da electrónica

.

O simple feito de apagar a televisión, o DVD, o estéreo e a computadora cando non estea usándoa pode evitar que centos de miles de toneladas de dióxido de carbono salgan á atmosfera cada ano. E cando non se utilice un electrodoméstico durante un tempo prolongado convén desenchufalo da parede. O friegaplatos só debe usarse cando estea totalmente cheo. Ille o seu fogar contra o frío e a calor. Un apropiado illamento de paredes e fiestras pode permitirnos aforrar cada ano un 25% de enerxía, o mesmo que se reciclamos ou evitamos unha parte do lixo que xeramos, por exemplo, comprando produtos coa etiqueta de reciclables, o que permitiría aforrar ata un 90% da enerxía que se gasta actualmente neste tipo de industria.

.

Plante unha árbore

.

Unha soa árbore absorberá unha tonelada de dióxido de carbono ao longo da súa vida. No interior dunha vivenda, a presenza de plantas pode reducir a factura do aire acondicionado entre un dez e un quince por cento.

.

Coma menos carne

.

O metano é, despois do dióxido de carbono, o segundo gas que aumenta o efecto invernadoiro. As dietas graxas provocan a produción de metano no estómago, que se exhala en cada expiración.

.

Compre produtos locais e alimentos da terra

.

A viaxe media dun produto alimenticio ou de consumo desde o seu lugar de orixe ata o seu destino de venda é de centenares de quilómetros, o que supón un sobregasto en combustibles. Comprar artigos de procedencia próxima reduce esta tendencia. Este comportamento pasa tamén por dar preferencia aos supermercados locais antes que ás grandes superficies multinacionais e aos alimentos orgánicos.

,

Faga unha auditoría enerxética á súa vivenda

.

Hoxe en día xa hai especialistas que poden chequear con moita fiabilidade se o seu fogar está illado pobremente ou é ineficaz na distribución de enerxía. É posible aforrar ata un 30% na factura mensual de consumo de combustibles.

.

Cando sexa a hora de cambiar de coche, compre un híbrido

.

Aínda que de momento os prezos son máis altos que os dos vehículos de gasolina ou diésel, as principais marcas están comezando a desenvolver modelos máis baratos. O aforro enerxético e a contribución a manter o equilibro do medio ambiente compensan o gasto inicial. Mentres tanto, solucións como a de compartir o coche con outros compañeiros de traballo axudan a conseguir o obxectivo.

.

Comprobe que as súas rodas estean ben infladas

.

Un mantemento apropiado dos neumáticos, incluíndo un control da súa presión, pode aforrar ata un 3% de combustible por quilómetro.

.

Suba ao avión só o preciso

.

Intente reducir nun par de viaxes os seus voos anuais e invista o que aforre en avións para sacar adiante pequenos proxectos relacionados coa reciclaxe e a conservación do medio ambiente ou para colaborar con eles.

O PODER

O PXOM E LIÑEIRIÑOS

O plan xeral de Vigo recortará o proxecto de gran parque comercial ideado por ING

.

As vivendas xa non serán expropiadas, aínda que o monte de Cabral pode ser urbanizable

.

A revisión do plan xeral de urbanismo de Vigo incluirá unha modificación da ficha de Liñeiriños, onde a promotora ING Real Estate Develoment Spain Holding prevé construír o maior parque comercial de Galicia cun investimento de 341 millóns de euros. Polo menos as vivendas xa non serán expropiadas, como figuraba no plan xeral. Outras decisións quedan condicionadas ás explicacións de Consultora Galega, a súa redactora, en relación coa tipoloxía asignada a ese ámbito, onde xa se descartou instalar industrias limpas polo seu impacto ambiental.

No plan xeral de Vigo, a ficha de Liñeiriños sinala, como obxectivos de planeamento e criterios de ordenación, o acomodo de "un centro de atractividade a escala da eurorrexión Galicia-Norte de Portugal, que poida garantir a construción dun gran complexo terciario" polas excelentes conexións do emprazamento, próximo ao aeroporto e atravesado pola autoestrada Rande-Baiona que aí funciona como cinto de circunvalación de Vigo, asociado a outras estradas. "Dado o carácter estratéxico desta previsión, que desde o primeiro momento viuse como cardinal para a futura ordenación de Vigo, enténdese que o sistema de execución debe ser directo (expropiación)", engade a ficha.

A nova concelleira de Urbanismo, Carmela Silva, confesa non entender ese tratamento prioritario, sobre todo polo illamento do ámbito con respecto a outras zonas máis urbanas. "Noutros lugares tamén se produce unha confluencia análoga de vías de comunicación e non por iso depáraselles un planeamento con expropiación", aduce. "Ademais, é un bosque moi fermoso e un pulmón para a cidade".

Para empezar, nunha visita cursada na última semana ao barrio, o alcalde, Abel Caballero, e ela comprometéronse a atender a petición dos veciños en relación coas anunciadas expropiacións. Non serán expropiadas as 120 familias que habitan as 58 casas do ámbito, sobre algunhas das cales xa hai compromisos de venda involuntarios, subscritos baixo a ameaza de expropiación.

Os compromisos de venda, con todo, teñen moito maior alcance. De feito, os executivos de IGN aseguraban en marzo do ano pasado ter amarrada a compra de 500.000 metros cadrados "co maior propietario" (a comunidade de montes de Cabral) e propuñan "pechar tantos acordos de compra de terreo como sexa posible" antes da aprobación do plan xeral de urbanismo, que naquel momento se databa previsiblemente para finais de 2006. ING proxectaba comprar 1,4 millóns de metros por 114 millóns de euros.

.

Provedor de oportunidades

.

Ninguén no barrio, salvo quizá Luís Rodríguez, presidente da comunidade de montes e da asociación de veciños de Cabral, coñece o volume das vendas comprometidas.A maioría da veciñanza, salvadas as casas, non se opón a urbanizar ese monte, o que sen dúbida xeraría uns suculentos ingresos para a comunidade. Pero a operación de ING estaba supeditada á aprobación do plan xeral na data indicada, aínda que fontes da inmobiliaria sinalaron recentemente a este xornal que non variara os seus plans a pesar da demora na citada aprobación. Os cambios na ficha de Liñeiriños, con todo, dependendo do seu alcance, si que poderían ter un efecto inhibidor sobre o proxecto.

O plan de negocio de ING contempla un investimento total de 341 millóns de euros e a previsión de obter 73,5 millóns de beneficio. O obxectivo da inmobiliaria é construír 854.953 metros cadrados -o equivalente a máis de 8.500 vivendas de 100 metros- nun retail park, un parque comercial, o primeiro de Galicia, onde se asentarían grandes superficies comerciais de marcas recoñecidas, así como en zonas residenciais e un hotel.

No Concello, "as principais persoas que toman decisións, incluída a [anterior] alcaldesa, quedaron gratamente sorprendidos do traballo e deseño presentados, mostrando o seu pleno apoio ao noso proxecto", comunicaron en marzo pasado os executivos españois da inmobiliaria á súa central en Holanda, que bendixo a operación, xestionada en Vigo polo seu "provedor de oportunidades" Pedro Costas Gil, empresario vinculado ao PP.

.

Un proxecto para instalar industrias limpas na mesma zona xa fracasou polo seu impacto ambiental

.

Os terreos de Liñeiriños nos que ING prevé construír o único parque empresarial de Galicia xa foron expropiados para instalar neles un polígono de industrias limpas promovido pola Sociedade Estatal de Promoción e Equipamento do Solo (Sepes), que anos despois, en 1996, reclamou a restitución do prezo pagado "por imposibilidade material de cumprir o fin" por mor do seu impacto ambiental.

O proxecto iniciouse en 1988 coa firma dun convenio do Concello e a Sepes. Dous anos despois comezou a expropiación forzosa de 376.000 metros cadrados da comunidade de montes, polos que a Sepes pagou 232 millóns de pesetas, para instalar "industria limpa, non perigosa nin contaminante".

A operación tivo unha xestión paralela á expropiación de terreos para construír o actual Instituto Feiral de Vigo (Ifevi), que si alcanzou porto, aínda que non sen litixios para afianzar os pagos, cuxo último prazo deberá liquidar o Concello neste mesmo ano.

O proxecto da Sepes encallóu no medio ambiente. A sociedade estatal instou ao Concello, en 1996, a restitución do prezo pago aducindo que non podía cumprir o seu obxectivo "como consecuencia do resultado do estudo de impacto medio-ambiental, unido ao plan de actuación urbanística, que desaconsella a intervención programada por entender que a materialización do proxecto podería alterar o equilibrio ecolóxico da zona, ao haberse detectado a existencia de mananciais que abastecen de auga a barrios limítrofes, así como a localización de masas arbóreas autóctonas cuxa conservación estimar aconsellable".

A comunidade de montes tivo que devolver o cobrado. O bosque autóctono e os mananciais son os mesmos. Os veciños ecoloxicamente máis sensibilizados din que os mananciais non só abastecen aos barrios, senón que tamén, aínda que non sexa tan ostensible, achegan o caudal principal do río Lagares. Os proxectos urbanísticos de ING deberán de ter en conta eses extremos, sobre os que poderían previr á inmobiliaria Corina Porro, José Manuel Figueroa e Santiago Domínguez, que xa eran concelleiras da corporación que aprobou, en 1999, a reversión do convenio que xustificou as expropiacións e o seu pago.

El Pais

CARGOS POLÍTICOS NA XUNTA

O bipartito eleva un 13% en dous anos as prazas de xefes de servizo

..

.

A CIG denuncia que a Xunta aumentou en máis de 100 os cargos políticos que deixou o PP

Tamén incrementou un 8% os postos para subdirectores xerais e outros de libre designación

O Goberno bipartito está lonxe de cumprir o seu compromiso de rebaixar a copiosa nómina de cargos adxudicados a dedo que heredou do Executivo de Fraga. Lonxe de minguar, a politización da estrutura administrativa autonómica se a robustecido na primeira metade da lexislatura coa creación de 88 novas xefaturas de servizo e 18 subdireccións xerais ou postos equivalentes, todos de libre designación.

Segundo a Confederación Intersindical Galega (CIG), de 665 xefes de servizo no 2005 pasouse a 753, o que supón un incremento do 13%. Ademais, os 206 subdirectores xerais ou cargos de nivel equivalente de entón son agora 224, un 8,7% máis. O sindicato nacionalista corrobora os datos da propia Consellería de Presidencia. O seu responsable, José Luís Méndez Romeu, aseverou no Parlamento que o PP deixou 1.134 postos de libre designación. Presidencia admite que agora hai 1.481, dos que 1.265 están ocupados por funcionarios colocados a dedo. O bipartito nomeou a 860 persoas para eses postos que creou o PP, co que cesou a outros tantos funcionarios para a súa substitución con criterios políticos. A Xunta reducirá 800 deses cargos por concurso no 2010.

Crecen os «chiringuitos»

A CIG obxecta que Méndez debe convocar xa ese concurso. «Se non ou fai así estaralle dando a razón ao PP, cando dei que ou que quere este Goberno é consolidar nos seus postos aos seus amigos», sostén. Denuncia que eses 1.481 postos de libre designación representan «un auténtico escándalo e unha auténtica falta de credibilidade, porque coa lei actual, sen a reforma aprobada a semana pasada, xa podíanse reducir centos de postos de nivel inferior a 28. Pero este Goberno foi incapaz de reducir un só».

O sindicato cifra en máis de 2.000 os postos cubertos «a dedo» en comisións de servizo e máis de 2.000 asistencias técnicas herdadas do PP. Reproba tamén a creación de «chiringuitos» como fundacións e sociedades públicas.

La Voz

AS MENTIRAS DOS POLÍTICOS

SOLDOS NO CONCELLO DE VIGO

Sueldos en el Concello de Vigo

.

Leo con asombro y estupor en las páginas de este diario que nuestro recién nombrado Alcalde, haciendo honor a su apellido, quiere ponerle un cocherito leré con su cochecito, a la estimada dama, ex alcaldesa y por la fuerza de los pactos, líder de la oposición hoy.

Asimismo, otro cocherito leré, con su cochecito, para su colega de gobierno don Santiago, leré... Y además, continuando con su galantería caballeresca, a otra dama no electa, aunque previsto por la ley de grandes ciudades, la nombra, concejala de Urbanismo.

Los caballeros de la tabla redonda e incluso Don Quijote, caballero de caballeros, no hacían tanto alarde y eran más austeros. Con todo el respeto que me merece su persona y recién estrenado cargo, he de decirle, si es que usted o alguno de sus asesores lee esta carta, que mal comienza vuesa merced, haciendo gala de tanta galantería y "caballerosidad" a costa de derroche superfluo e innecesario de nuestros dineros. De esa forma, también me haría merecedor yo del título Grande de España, además de tener contentas a muchas damas.

Desde luego, el verano ya me lo ha amargado un poco, pensando que tendré que recortar el gasto destinado al disfrute de vacaciones, para pagar por un lado: los dos cochecitos con sus chóferes correspondientes a los dos concejales y por otro las pagas, cochecitos también y personal para los ex presidentes de la Xunta, que sus colegas de gobierno en la misma, aprobaron o aprobarán.

.

Esto en los casinos se diría: "no va más".

.

Decía yo hace años, que con el tema de las peatonalizaciones, -"humanizaciones" para ustedes- probablemente los únicos que llegarían a circular en automóvilserían los ricos y la actual clase política. Ya ven... como antaño, volveremos a los años cincuenta. Serán cosas de la memoria histórica también. Por un lado, tratan de fomentar y favorecer el transporte colectivo (malo y masificado); tratan de retirar los coches de las ciudades (a costa de conceder aparcamientos a precios prohibitivos) y tratan de favorecer el uso de la bici y andar, como si fuesen nuestros médicos de cabecera velando por nuestra salud y mientras usted otorganto coches a los que sólo le faltará la banderita en el capó.

Espero y deseo que los ganadores de los cochecitos, don Santiago y la primera dama de la oposición, doña Corina Porro, rechacen su regalito, con elegancia eso sí, para dar ejemplo de coherencia y austeridad, que es lo mínimo exigible de nuestros gobernantes para con su pueblo.

En cuanto al tema de la otra dama no electa, qué quieren que les diga, los votantes elegimos a personas en listas y no a magos que sacan de la chistera, a posteriori, otros nombres que, a lo mejor, puestos en dichas listas no serían del agrado del votante. No es éste el caso, tal vez, pero... podría serlo.

En fin, yo sólo deseo por el bien de mi ciudad y de sus ciudadanos, entre los que me encuentro, que el señor Caballero, nuevo regidor, vele por nuestros intereses y nuestros dineros, haciendo honor así a la mejor de las acepciones de su apellido, aunque de esta forma y con la recién subida de sueldos... mal vamos.

.

Faro de Vigo-José Luis Iglesias Alvarez

A MELLOR EMPRESA DO MUNDO

¿Queres gañar máis de 3.000 euros ao mes? ¡tardes libres! ¡sen periodo de proba! ¡a partir do primeiro día, sen necesidade de antigüedades nin trienios! ¡Sen desprazarte do teu concello! ¡Non fai falta experiencia! (Case mellor sen ela). ¡Non se precisa ningúun tipo de titulación académica, nin sequera estudos especiais! Con estudos primarios ou similar é máis que suficiente.

¡Non precisas demostrar a túa valía para o cargo! ¡Preparación a cargo da empresa! ¡Despacho particular ! ¡Coche a cargo da empresa! ¡Posto a nivel de dirección con plantilla de profesionais ben cualificados ás túas ordes! ¡Traballo de alta consideración social! ¡Comidas de negocios a cargo da empresa! ¡Pluses por asistencia a reunións!

Aquí como na lexión, nada importa o ten oficio anterior: mariñeiro, arquitecto, albanel, avogado, barreneiro, médico, policia municipal, enxeñeiro, carpinteiro, mestre, mecanico...

¿Queres gañar máis de 3.000 euros ao mes? Preséntate as proximas eleccións municipais e faite concelleiro de dedicación exclusiva. ¡Máis de 25.000.000 da antigas pesetas nos catro anos de lexislatura! ¿Que empresa da máis?

La Voz-Opinión

O PROGRESO

O PXOM DE VIGO

A conselleira Maria Jose Caride, manifestou que a Administración autonómica é "a máis interesada" en que os concellos fagan o seu planeamento pero, engadiu, "apostando por un modelo de desenvolvemento sostible". Por iso, considerou que a Xunta daría "mala imaxe" "se decide contravir a lei".

.

"Non imos devolver proxectos ós concellos senón a interromper o prazo, e informar os municipios de que Medio Ambiente ten que indicar se inicia ou non o proceso de avaliación ambiental e, cando dispoñamos do informe, seguiremos a tramitación"

ESCRITO AO ALCALDE DE VIGO

A BICOCA DO GOBERNO DE VIGO

La Voz-GERARDO GONZÁLEZ MARTÍN

..

A bicoca dos políticos municipais

.

Entre a miseria dos 2.500 euros por fillo e, por unha soa vez, para fomentar a natalidade e os soldos con frecuencia astronómicos dos nosos políticos municipais, transcorre a vida que poden observar en torno miles de mileuristas. Ligando o feito da opulencia económica de moitos corporativos coas dificultades que hai para reducir o número de municipios, enténdese perfectamente a opinión interesada dalgúns beneficiados porque se manteña a situación.

Á propósito dos 126.000 euros anuais de soldo que se fixou, con aquiescencia dos seus compañeiros de pleno, o alcalde de Mijas, produciuse un certo escándalo que se saldou coa dimisión do rexedor, de adscrición socialista. O problema segue en pé, porque as corporacións regulan os seus propios soldos e moitas veces os seus actos aparentan non ser outra cousa que a repartición da tarta. Resulta de asombro que o acordo inicial sobre retribucións nunha gran cidade galega incluíse cinco asesores e catro administrativos para o grupo da oposición, de xeito evidente absolutamente innecesarios.

É difícil dilucidar, se consideramos a autonomía municipal, como darlle saída digna a este problema. Non fai moito, a Federación Asturiana de Concellos reclamaba unha lei autonómica para abordar un escalado salarial. O Goberno Zapatero non se atreveu por agora co asunto e veremos se o fai Elena Salgado, na nova Lei de Bases que ten en proceso de elaboración no seu ministerio. A fórmula que acaba de propor Esquerda Unida é un pacto de todos os partidos, que limiten os soldos, e que debería estender a transparencia a criterios sobre concorrencia de ingresos, dietas e, quizá, nomeamento de persoal non funcionario.

Parece boa a fórmula das hostes de Llamazares, porque, ademais de atallar un problema, enviaría á sociedade a mensaxe de que os partidos, en contra dalgunhas das súas accións habituais, queren transparencia e rigor na vida política.

NON VAI FUNCIONAR O PACTO

OS SOCIALISTAS, OLVIDANSE QUE PASOU NA ANTERIOR LEXISLATURA, O BNG NON É DE FIAR.

.O PSOE bloquea a posta en marcha da tenencia de alcaldía de Domínguez

Os socialistas non lle ceden o despacho na primeira planta que pediu o líder do BNG

A desconfianza preside as relacións na coalición tras un mes de cohabitación

As relacións entre socialistas e nacionalistas no seo do goberno vigues poderían enturbarse por unha cuestión menor como é a localización do despacho do número dous da coalición, o nacionalista Santiago Domínguez. Desde fai semanas o BNG está á espera de que os seus socios do goberno cédanlle varias oficinas na primeira planta para que se instale alí a tenencia de alcaldía e o persoal de apoio de que se dotará cando leve a cabo a modificación de créditos nas próximas semanas. Con todo, o PSOE oponse co argumento de que os funcionarios de Educación, área elixida polo Bloque para Domínguez, rexeitan ser trasladados.

Ante este parón Santiago Domínguez segue traballando no pequeno despacho da planta oitava onde tiveron a súa oficina os nacionalistas na oposición. O Bloque négase a aceptar calquera outra localización e consideran que a decisión corresponde aos representantes políticos e non aos traballadores municipais. En calquera caso, teñen moi presente o exemplo dado por unha concelleira do PSOE, a de Facenda, que se instalou no que ata agora era o despacho dunha alta funcionaria de Intervención.

Desde as filas nacionalistas insístese en que a elección de Educación como sede da tenencia de alcaldía non é casual nin caprichosa. Precisan que a primeira planta do Concello, excepción feita de Alcaldía, Secretaría e Persoal, alberga departamentos que na súa totalidade son xestionados por concelleiras do Bloque. É o caso de Muller, Cultura, Festas e Benestar Social, polo que creeen que é lugar máis adecuado para o tenente de alcalde. No medio de todos atópase Educación, que dirixe a edil socialista Laura López Atrio.

Rozamentos frecuentes

O enfrontamento polo despacho é un máis dos choques que se produciron nas últimas semanas. Ningún foi relevante e as cuestións de importancia (repartición de áreas ou xerente de Urbanismo) fóronse pactando. No entanto, o Bloque tivo que botar un pulso ao PSOE para conseguir as competencias que reclamaba para Cascos Históricos e forzou a a delegar en Xesús López, concelleiro de Cultura, a representación no Museo do Mar. Aínda onte, retirouse da xunta de goberno a composición da Mesa de Contratación por non coñecer o expediente os nacionalistas.

LA VOZ

O BIPARTITO DUPLICA O SOLDO

(PSOE-BNG) din chamarse de ezquerdas e cobran soldos multimillonarios ¿é este o pacto?, non teñen vergoña

.

. "Somos máis", argumenta o bipartito de Vigo para duplicar os soldos
.

..Socialistas e nacionalistas cobrarán 782.848 euros fronte aos 372.000 dos populares

.

Os concelleiros que forman o goberno de coalición de Vigo cobrarán 782.848 euros anuais, máis do dobre do que percibía o anterior equipo de Corina Porro (372.000 euros), segundo as asignacións que aprobará hoxe o pleno municipal. "Antes eran 10 concelleiros, agora somos 16", aduciu onte o alcalde, Abel Caballero. "Son discusións estériles, o importante é o traballo e os resultados", afirmou Santiago Domínguez, tenente de alcalde. Sen incluír dietas por asistencias a comisións e plenos, a nova corporación cos seus asesores consumirá 2.278.264 euros.

Os problemas de liquidez que se atoparon ao acceder ao goberno non botou para atrás ao bipartito vigués á hora de fixarse os seus soldos e os dos seus asesores. A dedicación exclusiva pagarase a 64.500 euros anuais e cada un dos tres grupos municipais (PP, PSOE e BNG) gozará de catro. Ademais, os socialistas terán catro dedicacións parciais (32.280 euros) e outras dúas os nacionalistas.

O poder adquisitivo dos concelleiros vigueses "decrece en termos reais", segundo o alcalde, Abel Caballero, xa que a subida aplicada aos seus salarios, un 2% anual, é inferior á rexistrada polo IPC desde o último orzamento aprobado, o de 2005. "O PP estaba en minoría. Nós somos máis e por iso tamén é necesario dotar ao goberno de máis fondos", explicou . No goberno de Corina Porro, ademais da súa propia, había catro dedicacións exclusivas, cun orzamento salarial de 372.000 euros en total. O goberno actual acumula oito dedicacións exclusivas e seis parciais, o que suma 782.848 euros.

Abel Caballero cobrará 70.168 euros anuais, algo máis que o tenente de alcalde, Santiago Domínguez (67.560). Ambos, no entanto, verán sensiblemente incrementados eses salarios pola súa representación en organismos municipais autónomos. A alcaldía disporá ademais dun equipo de tres asesores (secretaria, xefa de prensa e xefe de gabinete) que cobrarán, a razón de 30.665 euros cada un, co que o orzamento salarial da alcaldía será de 162.163 euros anuais.

A xefatura de gabinete, no entanto, queda polo momento sen cubrir, ata que se superen as actuais dificultades orzamentarias cunha modificación de crédito ou, se non, ata o próximo exercicio. Este mesmo compás de espera queda aberto para dúas das catro dedicacións exclusivas asignadas ao grupo socialista, o único que asume unha cota de sacrificio salarial e funcional pola actual penuria de fondos.

As catro dedicacións exclusivas do grupo socialista consumirán 258.000 euros e as catro parciais, 129.120, co que os salarios do grupo dan un total 457.288 euros. As catro dedicacións exclusivas e dous parciais do BNG suman, excluíndo o complemento do tenente de alcalde, 322.560 euros.

A esas cantidades hai que engadir os custos de cada equipo de asesores, tres do grupo socialista (91.995 euros) e dous do nacionalista (61.330), máis dous auxiliares administrativos para cada grupo (86.664), co que o custo salarial directo de ambos os grupos será de 1.019.817 euros. E, sumando o custo salarial da alcaldía e o suplemento do tenente de alcalde, 1.185.060 euros anuais.

O grupo popular manterá as catro dedicacións exclusivas que disfutaba cando gobernou no anterior mandato, así como o mesmo número de asesores e de auxiliares administrativos. Os catro edís con esa dedicación percibirán 258.000 euros; os asesores, seis, 387.000 euros, e os catro auxiliares administrativos 86.664. O que dá un total salarial para o grupo popular de 731.664 euros, un orzamento análogo ao que gozaban no goberno, sen contar o soldo da alcaldesa.

Ademais, cada grupo recibe unha dotación económica proporcional á súa representación: 172.640 euros o popular; 122.520 o socialista e 66.400 o nacionalista. O orzamento anual da corporación, incluídos os salarios de concelleiros e asesores e sen incluír dietas por asistencia a comisións e plenos, será con todo iso de 2.278.264 euros.

el pais

O PACTO

OBSCENIDADE INMOBILIARIA

CARLOS CARNICERO

As conversacións, gravadas pola policía, entre o concelleiro de urbanismo de Alhaurín el Grande, Gregorio Guerra, e o promotor inmobiliario José Burgos son unha radiografía obscena da forma na que se conducen quen desde a función pública acceder ao hemisferio da corrupción. Non cabe dúbida de que o código penal debese analizarse por se necesita intensificar o castigo, o escarmento e a exemplarización de quen tendo a confianza da sociedade para xestionar asuntos públicos utilizan o seu poder para beneficio persoal. E tamén a celeridade coa que a Xustiza accede a estes asuntos que son visibles moito antes de que as institucións poñan en marcha os instrumentos de persecución destes delitos.

.

A estética non pode ser máis impresentable porque a coacción directa -"pararémosche a obra e revisaremos as licenzas"- é a manifestación duns comportamentos mafiosos de quen sabe que a forza do estado pode caer contra quen se resista á coacción. As recentes eleccións xerais non serviron para desentrañar politicamente o fenómeno da corrupción urbanística. Produciuse, ata, a paradoxa de que edís inmersos en procesos xudiciais ou de investigación saíron reforzados nas urnas polos votos dos cidadáns. Aínda funciona a aparencia de éxito e hai sectores da sociedade e situacións nas que vale máis o relumbrón ou as expectativas de éxito que a ética da actuación pública.

.

Fai falta que se coñeza con detalle a forma na que proceden os mafiosos que abusan da súa condición pública para que o noxo que promove a contemplación deses procedementos cheguen a quen aínda pensan que vale todo se o resultado é o crecemento económico

O MODELO DE CIDADE

ALBINO PRADA BRANCO

.

Cando nas nosas cidades elabóranse os plans xerais de ordenación municipal adoita reclamarse que, na aprobación definitiva por parte da Xunta de Galicia, esta non entre a valorar o «modelo de cidade»; porque se entende que este sería un terreo de competencia exclusiva do concello que democraticamente o aprobou. Moi singularmente, adoitan incluírse en tal autonomía as estimacións de crecemento demográfico e de demanda residencial e -en consecuencia- as de oferta de solo e edificabilidade.

Dubido moito que tal asunto poida analizarse racionalmente por parte dos concellos das nosas cidades. E se así fose, sería moi necesario que o Goberno galego tomase cartas no asunto, porque todos coñecemos concellos (Ponteareas, Porriño, Teo, Culleredo...) cun crecemento demográfico espectacular, á sombra do emprego que se xera no núcleo urbano do que son coroa.

Os técnicos no asunto aplican a isto a palabra e concepto anglosaxón de commuting: a porcentaxe de residentes nestes municipios que se desprazan diariamente á cidade de traballo. Son municipios que manteñen relacións funcionais co seu núcleo urbano, que xera a súa oferta residencial, que reclama infraestruturas de comunicación, etcétera; e que debesen considerarse como elementos da conurbación urbana a efectos de planificar o plan xeral do núcleo e o seu propio.

Con datos do censo de poboación do 2001, un recente estudo realizado na Universidade Autónoma de Barcelona aplicando un criterio idéntico (de commuting) en toda España, determina estas coroas metropolitanas en Galicia: cara a Vigo, vinte e oito municipios (co que pasamos de 280.000 a 550.000 habitantes); na Coruña, trinta e dous municipios (co que pasamos de 236.000 do núcleo a 485.000 da conurbación); en Compostela, dezanove (de 90.000 a 204.000). Certamente, os plans xerais deses núcleos urbanos apenas se ocuparían da metade do seu real modelo de cidade.

Debe de ser por iso que o Goberno vasco -a través das súas Directrices de Ordenación do Territorio- obrigou desde 1997 a compatibilizar os ordenamentos urbanísticos de dezaoito concellos da área funcional de Bilbao. Porque é este un claro exemplo de imposibilidade de deixar nas mans de cada concello afectado o seu modelo de cidade. E tamén de como as necesidades do conxunto (en vivendas ou solo industrial) non poden ser o resultado das que se definen pola suma dunhas partes que as calculasen con absoluta independencia do resto. Sinceramente, creo que os que se atrincheiran detrás da autonomía municipal para definir sen interferencias externas o seu modelo de cidade, son miopes a estas realidades metropolitanas. ¿Tomará nota a actual Xunta?

OS MANDAMENTOS DO URBANÍSMO

A seriedade imprescindible

.

.

Alfredo Vara

.

Primeiro mandamento: Non destruír a nosa terra con urbanismo salvaxe.

Segundo: Adaptar as leis e procedementos ao primeiro mandamento.

Terceiro: Non pisar os dereitos lexítimos dos cidadáns, incluídos os promotores.

Cuarto: Actuar con rapidez para evitar a consolidación dos danos, pero sen precipitación que bote por terra o intento.

Quinto: Actuar de forma contundente contra quens violen o primeiro mandamento, por acción directa ou por omisión dos deberes dos cargos públicos e funcionarios.

Sexto: Argumentar con solidez para que o xuíz poida ditar unha resolución solvente e xusta.

En materia tan delicada non podemos permitirnos o máis leve fallo. Xogámonos demasiado.

OS TRIBUNAIS E O URBANISMO

A xuíza non aprecia razóns para anular as licenzas de Foz

Os tribunais desinflan a ofensiva do bipartito polos abusos na costa

Rexeita a petición da Xunta de paralizar a construción de 1.300 vivendas en Foz

O Goberno galego recorrera ante o Contencioso ao negarse o Concello a revocar os permisos

A decisión xudicial contra a suspensión cautelar das obras en Foz ameaza a eficacia da intervención da Xunta

Á espera da sentenza sobre ese recurso, o desmarque xudicial respecto da suspensión cautelar das obras de 1.350 vivendas ordenada pola Xunta en Foz supón a primeira chamada de atención á man dura asumida polo bipartito logo de decenios de inhibición administrativa ante a cultura do «ti vai facendo». Pérez Touriño presentou a actuación en Foz como proba de que o seu gabinete actúa «en función dá legalidade e dá salvagarda do interese xeral».

Avance do ladrillo

As decisións xudiciais en contra das ordes decretadas polo Executivo galego poden desatar unha espiral que favorecería aos supostos infractores. A Xunta pode dedicarse a intervir e os alcaldes, a recorrer sistematicamente aos tribunais, mentres o ladrillo prosegue o seu colonización incontrolada do territorio máis fráxil do país. Máis aló desas disensións, o incremento da presión urbanística na costa ofrece poucas dúbidas e ten precisamente en Foz un das súas paradigmas.

A pesar de perder 45 habitantes respecto ao ano 2004, o municipio lucense tramitou no 2005 ante o Colexio Oficial de Arquitectos 2.065 visados de proxectos para novas vivendas, case tantos como presentaron as cidades de Lugo (2.337), A Coruña (2.361) e Vigo (2.834). No prazo de seis anos, Foz pasou de 157 vivendas no 2000 aos 2.065 visados do 2005, practicamente unha nova edificación por cada catro habitantes do concello.

A Xunta evita pronunciarse oficialmente sobre o auto xudicial sobre Foz. Fontes consultadas sosteñen que, en todo caso, haberá que esperar a sentenza sobre un caso no que advirten unha notoria complexidade.

LA VOZ, MAIS INFORMACIÓN, PINCHAR AQUÍ:

A CARMELA SILVA-CONCELLEIRA

O CONTO DA LEITEIRA

.

.[a esixencia de contar con plans de reducción de emisións de gases para informar favorablemente aos plans xerais (PXOM) por parte da Consellería de Medio Ambiente] "en principio a Vigo non lle afectaría, falta cumprir coa orde da Xunta, contar coa excepcionalidade que nos dará Medio Ambiente, e xa cumpriremos" (Carmela Silva)

.

Temos que aclarar á nova concelleira de urbanismo de Vigo que a excepcionalidade que se pide para o PXOM non é para que non cumpra a lei e a directiva comunitaria de Avaliación Ambiental Estratéxica (AAE), senón para non someterse ao procedemento establecido en devandita lei e directiva.

.

Polo tanto, desde o punto de vista da legalidade e a garantía de que o Plan non vai aumentar a contaminación nin prexudicar ao medio ambiente, é evidente que o PXOM debe dispor dun estudo de mobilidade que sexa sostible e que minimice as emisións de gases á atmosfera.

.

O concello de Vigo non é alleo ao quentamento global nin ao protocolo de Kioto.

.

Sabemos que estes temas non preocupaban nin ao equipo redactor, nin ao xerente de urbanismo, nin aos grupos municipais que querían aprobar o Plan co escape libre.

¿QUE TEN O URBANÍSMO?

A DEPURADORA DE OURENSE

A Xustiza ratifica a ilegalidade da estación depuradora de Ourense

.

O Tribunal Superior dá a razón aos veciños, que alegaron molestias por ruídos e malos cheiros

..

A sentenza censura ao Concello por dar a licenza sen ter en conta o entorno ambiental

.

As deficiencias na purificación, un problema compartido

.

A planta depuradora que trata as augas residuais dos 110.000 habitantes da capital ourensá -e dos máis de 5.000 que habitan no municipio limítrofe de Barbadás- leva funcionando de forma irregular dende o ano 1995. Unha sentenza que acaba de emitir o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) ratifica a ilegalidade da licenza de actividade que o Concello de Ourense se autoconcedeu no 2002 e aclara que xa non existe posibilidade algunha de regularizar a situación. En realidade, o fallo vén sumarse a un anterior, ditado pola mesma sala en outubro do 2006 e que se pronunciaba en idéntico sentido, aínda que a instancias doutros demandantes.

A sentenza agora coñecida outorga a razón a unha vintena de veciños da localidade de Reza, distante dous quilómetros do centro urbano, que iniciaron varios preitos pouco despois de que a estación de tratamento comezase a funcionar. Os seus argumentos foron sempre os mesmos: importantes molestias por ruídos e malos cheiros á beira das súas vivendas, que foran edificadas con anterioridade á construción da depuradora. Os sucesivos razoamentos dos tribunais tamén coincidiron en censurar os trámites seguidos polo Concello para intentar legalizala por canto nin para construíla nin para darlle licenza tívose en conta o Regulamento Municipal de Actividades Molestas, Insalubres e Perigosas.

.

Distancias

.

A sentenza do TSXG recorda que a depuradora pódese considerar como «industria fabril» e polo tanto ten que adaptarse ao regulamento citado. É dicir, non se debería construír a menos de dous quilómetros de distancia dunha zona habitada, unha circunstancia que non se tivo en conta.

Aínda que implicitamente, o Tribunal Superior sorpréndese de que o Concello de Ourense non alegase que carecía doutros terreos para construír a planta de tratamento de augas residuais, o que podería abrir unha porta á súa legalización no momento en que seleccionou a localización. Así as cousas, a sala converte en firme a sentenza «ao non caber contra ela recurso algún» e rexeita a reclamación presentada polo Concello, que intentou por todas a vías legais manter a actividade da depuradora, que agora queda á marxe da lei.

O fixo recorrendo unha resolución anterior ditada polo Xulgado do Contencioso Administrativo de Ourense en decembro do 2003 e que xa estimaba as razóns expostas polos veciños e condenaba ao Concello. Agora o TSXG ratifica a resolución ditada polo xulgado da capital das Burgas.

Ademais, a situación permite abrir outra porta, á que os demandantes vanse a acoller. O seu avogado, Francisco José Aranda, confirmou onte mesmo que pedirán a execución da sentenza e iniciarán novas accións para que os seus dereitos véxanse atendidos. Non descartan reclamar diñeiro en concepto de danos e prexuízos polos anos que levan soportando os malos cheiros e os ruídos que proveñen da depuradora, aínda que non precisaron a cantidade que solicitarán.

La Voz

PAZ E LIBERDADE

A CORRUPCIÓN

NACIONES UNIDAS

.

ASPECTOS DESTACADOS DE LA CONVENCIÓN CONTRA LA CORRUPCIÓN

. En diciembre de 2005, la Convención de las Naciones Unidas contra la Corrupción se convirtió en el primer acuerdo de alcance mundial jurídicamente vinculante contra la corrupción.
.
PREVENCIÓN
Se contemplan medidas de amplio alcance dirigidas a los sectores tanto público como privado, incluidas políticas de prevención modelo, como el establecimiento de órganos de lucha contra la corrupción y el aumento de la transparencia en la financiación de elecciones, los derechos de los ciudadanos y la participación de la sociedad civil en la tarea de acrecentar la conciencia pública de la corrupción y de lo que se puede hacer al respecto.
PENALIZACIÓN
La Convención exige que los países tipifiquen como delitos una amplia diversidad de actos, entre otros el soborno, la malversación de fondos públicos, el blanqueo de capitales y la obstrucción de la justicia. Recomienda asimismo que se tipifiquen como delitos otros actos como el tráfico de influencias. La Convención promueve la cooperación entre los organismos encargados de hacer cumplir la ley, la protección de los testigos y la eliminación del secreto bancario por ser una barrera para el enjuiciamiento.
COOPERACIÓN INTERNACIONAL
Los delincuentes ya no pueden huir de sus países y vivir sin temor de ser enjuiciados.
La Convención prevé la asistencia judicial recíproca en la reunión y remisión de pruebas para su utilización en los tribunales con miras a extraditar a los delincuentes.
Se pide también a los países que ayuden en la localización y el embargo preventivo la incautación del producto de la corrupción.
RECUPERACIÓN DE ACTIVOS
Un avance importantísimo ha sido el hecho de que las naciones convinieran en que la recuperación de activos es “un principio fundamental de la Convención”. La localización y recuperación de activos robados plantea un importante reto. Se trata de una cuestión que reviste particular importancia para muchos países en desarrollo, donde la corrupción a alto nivel ha mermado los recursos públicos que tanto precisan.
MECANISMOS DE APLICACIÓN
Se ha establecido una Conferencia de los Estados Partes para vigilar la aplicación de la Convención.
CON LA CORRUPCIÓN TODOS PAGAN
Nadie necesita de una conferencia sobre los males de la corrupción. Las sociedades donde reina la corrupción sufren innumerables formas de miseria. La suposición de que el mercado “libre” y la no intervención son los únicos remedios contra la corrupción es simplemente errónea. Cada país genera su propio tipo de corrupción y no hay sistema exento de ella.
La Oficina de las Naciones Unidas contra la Droga y el Delito (ONUDD) cree que es posible hacer algo. Los gobiernos, el sector privado, las ONG, los medios de comunicación, las organizaciones religiosas y, ante todo, los ciudadanos, tienen todos un importante papel que jugar.
ACCIÓN
¿Qué medidas se pueden tomar para luchar contra la corrupción?
EL mundo dispone de una plataforma única e integral para combatir la corrupción:
la CONVENCIÓN DE LAS NACIONES UNIDAS CONTRA LA CORRUPCIÓN. Aunque la Convención ha estado en vigor sólo desde diciembre de 2005, como primer instrumento internacional jurídicamente vinculante contra la corrupción, ofrece una oportunidad única para dar una respuesta mundial a un problema mundial.
¿Por qué es importante la Convención?
Porque ahora todas las actividades nacionales, regionales y multinacionales de lucha contra la corrupción cuentan con un único “eje central”, negociado por más de 140 países. Unidos, somos más fuertes. Con todo, la Convención no pasará de ser un trozo de papel lleno de buenas intenciones si no se lleva a la práctica.
La ONUDD, como custodio de la Convención contra la Corrupción, asigna alta prioridad a la prestación de asistencia a los Estados para que apliquen las medidas de la Convención y a la tarea de velar por que haya un examen efectivo de su aplicación.

mas información, aquí

ALTERNATIVAS PARA EVITAR A CORRUPCIÓN

JOAQUÍN ESTEFANÍA

A corrupción afecta á calidade da democracia. Así o mostran, por exemplo, os barómetros permanentes de Transparencia Internacional ou o índice da democracia elaborado polo semanario The Economist. A corrupción urbanística deveu hoxe en España na formulación máis frecuente da corrupción pública, aínda que cada vez sexa máis difícil separar os intereses privados dos corruptos, dos intereses políticos partidistas.

Agora que se produciu un cambio de Goberno convén recordar algunhas das ferramentas contra a corrupción urbanística que deixaron os destituídos. María Antonia Trujillo será recordada no longo prazo pola aprobación dunha nova Lei do solo, que entrou en vigor o pasado día 1 e que haberán de ter en conta os concellos constituídos tras as últimas eleccións municipais. Trujillo foi unha ministra de Vivenda con peor imaxe que práctica política. A nova lei do solo, que substitúe á de 1998, cambia a filosofía desta última de que todo solo era urbanizable mentres non se dixese o contrario, causante en boa parte do espectacular crecemento do prezo do solo e da formidable especulación que arrasaron este país nos últimos 10 anos. Só o tempo dirá se a nova lei do solo foi efectiva, pero na súa filosofía está a corrección de tanto desenfreo, coa reserva dunha porcentaxe do solo (30%) para vivenda protexida e unha nova tasación do solo mediante a cal o seu valor non estará en función das expectativas senón do seu prezo actual, entre outras medidas. Recordemos que a de 1998 é unha lei aprobada baixo o mandato do PP e que a actual foi aprobada co voto de todos os grupos parlamentarios, excepto o PP.

Jordi Sevilla, ata agora titular de Administracións Públicas, foi un dos mellores ministros de Rodríguez Zapatero e, polo tanto, susceptible de recuperación para novos empeños. Deixa á súa sucesora, Elena Salgado, os borradores e o espírito dunha nova Lei de Bases de Réxime Local. Nesa lei están as medidas para garantir o financiamento local, cuxa insuficiencia abriu paso a tantas irregularidades e estafas urbanísticas, que se produciron pola confluencia de tres factores: o extraordinario boom da construción (construíronse anualmente máis vivendas que en Alemaña, Reino Unido e Francia xuntos); os perennes problemas de financiamento das facendas locais e o crecente recurso destas administracións aos ingresos procedentes do urbanismo (algunhas estimacións prudentes calculan que este tipo de ingresos supón en moitos concellos o 30% do total, e outras menos prudentes, din que o 40%); e os cambios que parecen estar tendo lugar na estrutura de financiamento dunhas organizacións partidistas que dependen cada vez máis dos fondos que as corporacións locais destinan ao sostemento dos grupos municipais (segundo un informe do Tribunal de Contas, máis do 25% do total das subvencións públicas non electorais recibidas polos partidos procede das corporacións locais).

Os argumentos da lei de Réxime Local que deixa Sevilla atacan sobre todo ao segundo dos factores citados: cláusula específica que garante a participación dos concellos nos ingresos das comunidades autónomas, para que non dependan da vontade arbitraria destas últimas; introdución das incompatibilidades nos concelleiros; controis de poder para que sexan os plenos municipais e os equipos de goberno os que aborden as licenzas urbanísticas, as permutas de terreos e os convenios urbanísticos; etcétera.

Estes cambios legais están incluídos nas recomendacións que se fan no estudo máis exhaustivo elaborado ata agora sobre o urbanismo en España (Urbanismo e democracia. Alternativas para evitar a corrupción. Fundación Alternativas), recentemente presentado no Congreso dos Deputados. Tres volumes cartográficos dedicados á descrición do problema e ás alternativas para corrixir o tiro a favor dun urbanismo sostible, que chegan á conclusión de que "todo solo debe considerarse como non urbanizable, mentres non se demostre a absoluta necesidade de ser transformado urbanisticamente". Unha reacción lóxica a tanto exceso.

EL PAIS

POLÍTICOS

NON AO FEISMO

Non chega con protexer a costa do urbanismo salvaxe. Todo o que se poida facer por mellorar a calidade de vida dos galegos e salvagardar a paisaxe é digno de aplauso. A Xunta aproba axudas para erradicar a infravivenda no rural. O interior existe e hai que mimalo. O feísmo é un inimigo público. Loitar contra el é necesidade e virtude.

QUE FACER CO URBANISMO

Urbanismo salvaxe: Podemos paralo

Unha das ameazas máis graves coas que o medio ambiente deste país atópase na actualidade é o urbanismo salvaxe e especulativo que nel se está desenvolvendo. Os políticos de todo signo metéronnos nun vorágine tal, que como non sexamos capaces de paralo, os problemas ambientais que actualmente temos multiplicaranse, afectando non tan só ao medio natural senón a nós mesmos.

-Retirar aos Concellos as competencias sobre urbanismo.

Os poderes locais de calquera signo convertéronse nos maiores destrutores do territorio, co obxecto de financiarse, entrando nunha espiral que non poden deter: diñeiro-urbanizar-diñeiro. Se seguen con esa dinámica, como ocorre en moitos municipios, deica pouco non haberá recursos naturais que resistan esa presión demográfica, o que afectará non só ao seu territorio senón ao conxunto do país. Incapaces polo tanto de desenvolver políticas sostibles e dado que as súas actuacións afectan ao conxunto dos cidadáns, propomos polo ben de todos que lles sexan retiradas as competencias de urbanismo e xestión do territorio.Pensar noutro tipo de financiamento dos Concellos debería ser unha das súas responsabilidades, non nosa. Que nós pidamos outro tipo de financiamento ás corporacións locais viríalles moi ben, xa que se acollerían a esta reivindicación para presionar máis ao Goberno, o que non nos asegura que estean dispostos a modificar a actual forma de financiarse. Cremos que o máis correcto sería que esixísemos que as competencias de urbanismo fósenlles retiradas. Con esta medida non tragarían, seriamos os seus peores inimigos, xente á que odiar, pero á vez suporía unha espada de Damocles, que aínda que fose incerta, mediática mente faríalles pensar un pouco ou polo menos andarían con pés de plomo por se esta reivindicación tivese algún efecto real. Por outra banda, estamos pondo en cuestión a súa xestión, estamos dicindo que hai algo nos órganos de goberno local que non funciona. Nunha palabra, estamos pondo en dúbida unha xestión que democraticamente ten moitas lagoas.

-Responsabilidade do Poder Xudicial nos delitos urbanísticos.

A ausencia de sentenzas acordes coa lei, a pesar dos escandalosos delitos urbanísticos que veñen cometendo construtores, funcionarios públicos, concelleiros e alcaldes, fai supor que hai unha conivencia entre o poder xudicial, o político e o negocio urbanístico. Ningún alcalde foi condenado por este tipo de delito, con todo existen xuíces que están acosando e perseguindo aos que denuncian tal corrupción, como é o movemento ecoloxista e veciñal.

-Separación das Consellerías de Urbanismo e Medio Ambiente.

Tras as últimas eleccións autonómicas vimos como nalgunhas zonas significativas as competencias de Medio Ambiente e Urbanismo foron asumidas nunha única Consellería. Resulta inconcibible que desta forma póidanse garantir os dereitos ambientais da poboación, sobre todo cando desde as administracións rexionais a política urbanística é a que maior peso ten. Desta forma a competencia dos departamentos de Medio Ambiente para parar ou modificar os Estudos de Impacto Ambiental dos PXOU queda reducida a cero. Nas actuais circunstancias Medio Ambiente non existe, está supeditado a Urbanismo. Así, un dos dereitos máis elementais que se debe ter nunha democracia moderna, como o dereito a gozar dun medio ambiente san, está cercenado.